Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David
(1659)–Cornelis Boey–
Auteursrechtvrij
[pagina 140]
| |
 Laet my in eeuwigheyd
Niet zijn beschaemt geseyt.
Red my, want eeuwigh op u bouw ick.
Laet my doch zijn verbeden,
Door uw gerechtigheden.
2 Verlost my nu, en neyght uw' ooren,
Weest my een rotz, om daer
Te gaen in mijn gevaer.
ʼk Ga vast, ghy sult my haest verhooren;
Want ghy zijt, Heer der Heeren,
De Rotz-steen mijner eeren.
3 Bevrijd my van der Boosen maghten,
En van 't verkeert geweld
Dat sich in hooghmoed stelt;
Want ghy alleen zijt mijn verwachten,
Van mijner jeughd aen bouw ick,
Op u, mijn God, betrouw ick.
4 Van dat mijn Moeder quam te baren,
Van haren buyck af aen,
Saeght ghy my op u staen,
Woud ghy my helpen en bewaren.
Mijn lof is, t'allen tijde,
Van u, die my bevrijde.
| |
I. Pause.5 Een wonder-werck heb ick geleken,
Doch ghy zijt inder daed,
Mijn stercke Toe-verlaet.
Vervult mijn mond, en doet my spreken;
Den ganschen dagh u eeren;
Vw heerlickheyd vermeeren.
6 Verwerpt my niet in d'oude jaren,
En op mijns levens end',
| |
[pagina 141]
| |
Die altijd zijt gewent,
My by te staen, in mijn gevaren.
Laet ick u niet onderven,
Terwijl mijn krachten sterven.
7 Want sy, die my vyandigh haten,
Mijn ziel beloeren, Heer,
Gaen spreken van my we'er,
Beraed-slaen steets, en laten
Niet onversocht, om zamen
Een aenslagh te beramen.
8 De Heer verlaet hem, gaen sy seggen;
Iaeght-na en grijpt hem aen,
Want 't is met hem gedaen;
Geen Helper kan hem ons ontleggen.
O God, en weest niet verre.
Helpt my, dat ick m'ontwerre.
9 Verteertse, die mijn ziel bevochten;
Laet schande, schaemt' en smaed,
Haer decken het gelaet,
Die quaed aen my te plegen sochten.
Doch ick sal hopen, Heere,
Vergrooten staegh uw eere.
| |
II. Pause.10 Vw heyl en uw gerechtigheden,
Sal ick, den ganschen dagh,
Vertellen, wat ick magh,
Soo menigh-mael by my beleden;
Hoewel ick, de getalen
Niet wetende, sal dwalen.
11 ʼk Sal he'en gaen, en vrymoedigh treden,
In uwe mogentheyd;
Na waerde noyt geseyt;
Sal melden uw gerechtigheden;
ʼk Sal d'uw' alleen beroemen;
Geen nevens d'uwe noemen.
12 Van jonghs-aen hebt ghy my gaen leeren;
En ghy siet wat ick doe,
| |
[pagina 142]
| |
Vw wond'ren, tot noch toe,
Verkondigh' ick, tot uwer eeren.
Wilt my daerom bewaren,
In d'oudheyd mijner jaren.
13 Tot dat ick uwen arm en daden
Verkondigh' aen 't geslacht,
Dat is en wert verwacht;
En my sal in den lof verzaden
Van uw gerechtigheden,
Die groote dingen deden.
| |
III. Pause.14 O God, wie is by u geleken?
Ghy, die my nu soo langh
Benaeuwt en maeckt soo bangh,
Sult my het hooft we'er op doen steken;
My sult ghy en mijn saecken
By-zijn, en levend maecken.
15 My sult ghy, uyt de diep' af-gronden
Der Aerden, halen-op;
Herstellen op den top.
Mijn grootheyd, nu by-na geschonden,
Sult ghy gaen meerder maken.
My troost rond-om doen smaken.
16 Oock sal ick met mijn luyt u roemen,
En uwe trouw, mijn Heer;
Oock psalmen-singen we'er,
O Heyligh' Israëls te noemen.
Mijn harp sal ick gaen stellen,
En uwen lof vertellen.
17 Mijn lippen sullen haer verblijden,
En juychen, soo-wanneer,
Ick psalmen t'uwer eer'
Sal singen, en mijn ziel belijden,
Dat ghy haer hebt ontbonden
Van die my tegen-stonden.
18 Mijn tongh sal oock geduyrigh spreken
Van uw gerechtigheyd;
| |
[pagina 143]
| |
Want schaemt' is haer bereyd,
Het schaem-rood siet men haer uyt-breken,
Die met hun quade stucken
My soecken t'onder-drucken.
|
|
