Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den LXXII. Psalm.

Geeft aen den Koningh uwe rechten,
Geeft uw gerechtigheyd,
Aen sijnen Zoon, Heer, om uw Knechten,
Vw Volck, met goed beleyd,
Gerechtelick te mogen richten;
En, die ellendigh zijn,
Van over-last en smert t' ontlichten,
Te helpen uyt de pijn.

2 Het hoogh geberght' sal vrede dragen,

Dat eertijds was verwoest;
De heuv'len oock, in sijne dagen,
Voort-brengen haren oest.
Hy sal het Volck, in swarigheden,
Verlossen uyt den nood;
Hy sal verbrijs'len en vertreden,
Wie haer in druck verstoot.

3 Sy sullen hem ontsien en achten,

Soo langh, als Son en Maen,
Soo langh, als sy en haer geslachten,
In wesen sullen staen.
Ne'er-dalen sal hy, als een regen,
Op 't grage na-gras doet;
Die drupp'len maeckt, en t'aller wegen,
Het Aerdrijck laeft en voed.

[p. 144]

 

4 In sijnen tijd sal 't allen Vroomen,

 

Met voorspoed, vredigh gaen;

 

Tot dat de Maen, gansch wech-genomen,

 

Niet meer en sal bestaen.

 

Van Zee tot Zee, sal hy gepresen,

 

Regeerder zijn verklaert;

 

Van den Euphraet af, Heerscher wesen,

 

Tott' eynden van den Aerd.

 

 

 

5 't Inwoonend Volck der dorre vlecken,

 

Sal voor hem knielen ne'er;

 

Sijn Vyand sal hem 't voet-stof lecken;

 

De Koningen, doen eer.

 

Siet, die van Tharsis, hem ontmoeten;

 

Die van d'Eylanden, gaen;

 

Van Scheba, hem met giften groeten;

 

Van Seba, voor hem staen.

Pause.

6 Sy sullen all' haer voor hem neygen;

Ia, hem sal dienen al
Het Heydens Volck, dat oock sijn eygen,
Eer lange wesen sal.
Want hy sal redden al die kermen,
Met noodruft over-la'en.
En over haer sich oock erbermen,
Die sonder Helper staen.

7 't Ellendigh Volck sal hy verschoonen,

In alderhande nood;
Aen haer sich een Verlosser toonen,
Haer zielen van den dood,
Oock van geweld en list bevrijden;
Hun bloed sal dierbaer in
Sijn oogen zijn, die 't niet en lijden
Gestort na 's menschen sin.

8 Men sal hem sien voorspoedigh leven,

In hooge waerdighe'en;
Van 't Schebas goud salm' aen hem geven;
Voor hem sal zijn gebe'en.

[p. 145]

 

Men sal hem zeegh'nen, al sijn dagen;

 

Een hand vol koorn gesaeyt,

 

Sal, als den Liban, vruchten dragen;

 

En ruyschen, als het waeyt.

 

 

 

9 't Volck van de Stad sal door hem bloeyen,

 

Als 't kruyd der Aerde doet;

 

Sijn Naem sal hoogh en hooger groeyen,

 

Die voort-geplant zijn moet.

 

Sijn Naem sal met de Son volherden,

 

Van kind op kinde gaen;

 

Die oock gezegent sullen werden,

 

En vast in hem bestaen.

 

 

 

10 Al 't Heydens Volck sal hem beroemen,

 

Wel-gelucksaligh sal ʼt,

 

Hem, onder al de menschen, noemen,

 

Als 't hem te voete valt.

 

Gelooft moet God al-om gaen wesen,

 

Segg' yder in 't gemeen;

 

Israëls God zy hoogh gepresen,

 

Die wond'ren doet alleen.

 

 

 

11 Die Naem sijns Heerlickheyds moet d'Aerde

 

Vervullen wijd en zijd;

 

Die sy gestelt in hooger waerde,

 

Voor eeuwigh en altijd.