Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den LXXV. Psalm.

Wy, O God, wy loven u;
Dat uw Naem, te rechter tijd,
Dat ghy selfs genadert zijt;

[p. 152]

Noyt versekerder, als nu.
Men vertelt en maeckt gewagh,
Van uw wond'ren, al den dagh.

2 Als ick in mijn ampt sal tre'en,

Dat ghy my hebt toe-gestemt,
Soo sal 't onrecht zijn gedempt;
En gericht, na recht en re'en.
't Volck versmolt, het land leed last;
Maer ick stel sijn stijlen vast.

3 ʼk Heb d'Onsinnigh' aen-geseyt,

Weest doch niet onsinnigh meer;
Ghy Godloos', ontsiet den Heer;
Hooght geen hoorn van mogentheyd;
Hooght geen hoorn; want hy is vals;
Spreeckt oock met geen stijven hals.

4 Want 't verhoogen komt ons niet

Oost of west uyt, noch 't en is
Vyt geen woeste wildernis;
Maer van God, die Richter hiet.
Hy verhooght en hy verlaeght.
Dees' en geen', als 't hem behaeght.

5 Want een kroes, vol mengel-wijn,

Noch bedroesemt en beroert,
Is 't die God in handen voert;
Daer sal uyt-geschoncken zijn;
Doch den droesem wert gespaert,
Voor den Boosen opter Aerd.

6 ʼk Sal 't verkondigen gestaegh,

En de hoornen, tot een straf,
Den Godloosen houwen af;
God psalm-singen alle daegh.
Des Rechtvaerdigens gesagh
Wert verhooght, dat neder-lagh.