Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 153]

Den LXXVI. Psalm.

God is in Iudaes huys bekent;
Groot is sijn Naem in Israël;
In Zalem is sijn hutt' en Tent'
Van ons gestelt door sijn bevel;
In Zion is sijn vaste woningh;
Daer hy gedient wert Heer en Koningh.

2 't Was daer, dat hy in stucken sloegh

De vyer'ge pijlen van den boogh;
Het swaerd verbrack; den krijgh verjoegh,
Die ons bedorf; dat hem bewoogh.
Ghy zijt doorluchtiger als bergen,
Daer 't Roof-gedroght' ons plagh te tergen.

3 't Stout-hertigh Volck is selfs berooft;

Sy sluym'en haren slaep al meest;
En die men Mannen had gelooft,
Zijn slap en handeloos geweest.
Door 't schelden Gods, dat sy ontsaegen,
Sonck in den slaep hun paerd en wagen.

4 O vrees'lick Heer, wie ist, die sal,

Voor uw verstoort gesicht bestaen,
Van dat ghy toornt op 't Aerdsche dal?
Ghy deed een oordeel hooren aen,
En liet verkondigen uw wille;
Maer d'Aerde vreesd', en sy wert stille,

5 Als God ten oordeel was gegaen,

Om den Sachtmoedigen op Aerd,
Die in 't geweld der Boosen staen,
Te hoeden voor het woedend swaerd.
Want 's Menschen grimmigheyd sal maken
Dat ghy sult loflick zijn in wraken.

[p. 154]

 

6 Op-binden sult ghy 't overschot

 

Der grimmighe'en; ons doen bestaen;

 

En uwen Vyand voort verslaen.

 

Betaelt en doet geloft' aen God,

 

Ghy alle, die rond-om hem woonen,

 

Die sijne kind'ren zijt en Zoonen.

 

 

 

7 Laets' hem, die grootlicks is gevreest,

 

Geschencken brengen, soo 't behoort;

 

Hem off'ren, die der Vorsten geest,

 

Als druyven af-snijdt met een woord.

 

Die sich den Koningen der Aerde

 

Verschrick'lick toond', en ons bewaerde.