Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den LXXX. Psalm.

Israëls Herder, neemt ter ooren;
Die uwen Ioseph, hier te vooren,
Als schapen leyd'; almagtigh Held,
Die, tusschen Cherubijms gestelt,
Te glinst'ren pleeght; verschijnt althans,
Al-blinckend' in uw ouden glans.

2 Weckt-op uw maght, wilt ons om-ringen,

Die Ephraïms Nakomelingen,
Die 't rechte zaed van Benjamijn,
En van Manasse d' Af-komst zijn.
Komt, Heer, en wacht niet al te langh;
Verlost ons, eer het valt te bangh.

3 O God, die ons verslaet ter neder,

Brenght ons in onsen land' eens weder.
Laet ons verschijnen we'er het licht
Van uw genadigh aen-gesicht.
Soo sullen wy, door uwe maght,
Verlost en we'er zijn t'huys gebraght.

4 O Heer der Hemelscher heyr-krachten,

Hoe langh roockt ghy op ons geslachten?
Toornt ghy noch langh in onsen nood?
Ghy spijstse maer met tranen-brood;
Met tranen drenckt ghys' uyt een maet,
Een drielingh, die haer over-laed.

[p. 167]

 

5 Ghy stelt ons onsen Na-gebuyren

 

Tot eenen twist, dien wy besuyren.

 

Heer, brenght ons we'er, en toont het licht

 

Van uw genadigh aen-gesicht;

 

Soo sullen wy, door uwe maght,

 

Verlost en we'er zijn t'huys gebraght.

Pause.

6 Ghy braght een wijn-stock uyten velde

Van Pharaö, dien ghy u stelde
In Canaän, daer ghy versloeght,
En 't Heydens Volck van daen verjoeght.
Ghy plant' hem daer, en 't gansche land
Heeft hy vervult aen allen kant.

7 Sijn schaduw heeft bedeckt de bergen;

Sijn rancken konden Ceders tergen.
Hy wies, dat hy sijn tacken schoot,
Soo wonder-wijd, soo maghtigh-groot,
Dat hy sijn scheuten van de Zee
Tot aen den Euphraat wassen de'e.

8 Waerom verbreeckt ghy nu sijn muyren,

Dat hy gepluckt wert van sijn Buyren,
Van die sijn wegh voor by-gaen, Heer?
Het Swijn heeft hem gewroet ter ne'er,
Het heeft hem onder voet geleyt;
En 't Wild des velds gansch af-geweydt.

9 O Heer, ons God, keert doch eens weder,

Siet uyten Hemel op ons neder;
Besoeckt doch desen wijn-stock we'er;
De Stam, by u geplant wel-eer.
Doet dat doch om den Soon, dien ghy
V hebt gesterckt tot heerschappy.

10 Sy is verbrand en af-gehouwen,

En 't Volck sterft op uw straf aen-schouwen.
Den Man van uwe rechter-hand
Zy hulp gedaen en onderstand;
Des Menschen-Zoon, dien ghy bewerckt,
Dien ghy, O Heer, u hebt gesterckt.

[p. 168]

 

11 Soo sullen wy van u niet wijcken.

 

Doet ons in 't leven niet beswijcken;

 

Soo sullen wy u roepen aen.

 

Laet doch uw aenschijn klaerder staen;

 

Soo sullen wy, door uwe maght,

 

Verlost en we'er zijn t'huys gebraght.