|
| |
Den LXXXIII. Psalm.
O God, en swijght niet meer en meer;
En houd u niet als doof, O Heer;
Swijght niet langh stil. Maer komt tot spreken.
Want siet, uw Vyand is aen 't tieren.
Vw Haters, die hier rond-om swieren,
Bestaen den kop stout op-te-steken.
2 Sy maken heym'lick en met list,
Een aen-slagh, daer men niet van wist,
| |
| |
Op ons, daer voor ghy pleeght te sorgen.
Sy nemen raed, en gaen bedencken,
Hoes' alderbest ons sullen krencken;
Die ghy bewaert en hebt verborgen.
3 Komt, hebben sy geseyt, komt aen,
Laets' ons uyt-roeyen en verslaen,
Dat sy geen Volck meer zijn om t'achten.
Den naem selfs van d' Israëlijten,
Soo hoogh geklommen t' onser spijten,
Niet meer en zy in ons gedachten.
4 Want tegens u ist, dat hun hert
Beraedslaeght en gedreven wert;
Dat sy te saem zijn aen-gespannen.
't Heyr Edoms met d' Ismaëlijten,
De Hagare'en en Moabijten,
Met Amaleck en Gebals Mannen.
5 Den Ammonijt en Palestijn,
Met al die binnen Tyro zijn;
Daer by sich Assur gaet vervoegen.
Loths kind'ren heeft het haer in desen,
Tot eenen arm gelieft te wesen.
Die ons althans soo gaern versloegen.
6 Doet, Heere, dat het hen verga,
Als Iabin, dien ghy gaeft een swaerde,
Te Kison, die sijn Volck verswelghde;
En ghy, tot Endor, voorts verdelghde,
En maeckt' het tot een dreck der Aerde.
| |
Pause.
7 Wilt haer en hare Princen slaen,
Gelijck ghy Oreb hebt gedaen.
En maeckt, als Zalmuna, haer Vorsten.
Die seyden, laet ons 's Heeren woningh
Gaen nemen in; daer wesen Koningh.
Die na uw Erf-deel grijpen dorsten.
8 Maeckts' als een wervel, O mijn God,
Als stoppelen, den wind ten spot.
| |
| |
Gelijck het vyer verbrand de wouden,
Gelijck de vlammen struycken branden,
Op bergen en verheve landen,
Wilt haer soo doen, en ons behouden.
9 Vervolghtse doch alsoo, O Heer,
En slaetse met uw stormen ne'er.
Verschrickts' uyt al des Weerelds hoecken.
Treft met uw dray-wind d' aengesichten,
Die tegens u haer stout op-lichten.
Maeckts' al ter schand', op dats' u soecken.
10 Laets' inder eeuwigheyd, voor u,
Beschaemt zijn, en verschricktse nu,
Op dats' in 't eynd' eens mogen weten,
Dat uwen Naem groot is van waerde,
Dat ghy zijt Heer, die over d' Aerde
Zijt alder-hooghst in maght geseten.
|
|
Auteursrechtvrij