Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den CXXVII. Psalm.

Soo God niet selfs het huys en bouwt,
Vergeefs ist, dat daer yemand aen
De naerstigh' Arbeyds-luyden houwdt,
Dewijl het moet en sal vergaen;
Slaet God oock op de stad geen acht,
Vergeefs ist, dat de wachter wacht.

2 't Helpt niet, of ghy den morgen-stond

Wel waer-neemt, of ghy 's avonds laet
Blijft aen uw werck: en dat uw mond
Het smert-brood eet; 't is al geen baet;
Maer seker ist, dat wie hy mint,

[p. 271]

 

Als slapend' het gegeven vindt.

 

 

 

3 Weet, en vergeet het nimmermeer,

 

Dat kind'ren, die in echte trouw,

 

Verleent zijn aen den Man en Vrouw,

 

Een erf-deel zijn van God de Heer.

 

De vrucht des buycks, die is een loon,

 

Gesonden uyt des Heeren throon.

 

 

 

4 Gelijck de pijlen, in de hand,

 

Van eenigh kloeck en moedigh Held,

 

Die voor sijn Vyand staet in 't veld,

 

Soo goeden schat, soo waerden pand,

 

Sijn Zoonen, by ons voort-gebracht,

 

In onse jeughd en volle kracht.

 

 

 

5 Geluckigh is hy, die van haer

 

Den koker volt! want hy en sal

 

Niet zijn beschroomt in groot gevaer;

 

Hy sal sich hoeden voor den val,

 

En niet beswijcken in 't gevecht,

 

Noch oyt bevreest zijn voor 't gerecht.