Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den CXLII. Psalm.

'k Riep met mijn stem tot God den Heer,
Tot wien ick my in droefheyd keer'.
Ick smeeckt' en stond op God geset,
Hem roepend' aen in mijn gebed.

[p. 292]

 

2 Ick storte voor sijn aengesicht

 

Mijn klachten uyt, van groot gewicht.

 

'k Gaf hem te kennen mijnen nood,

 

Die my te swaer was en te groot.

 

 

 

3 Als ick was over-stelpt van geest,

 

Is u mijn padt bekent geweest.

 

Sy hebben my een strick geleyt,

 

Daer ick den wegh my had bereyd.

 

 

 

4 'k Sagh naerstigh uyt ter rechter-hand,

 

En niemand deed my onder-stand.

 

Daer was geen uyt-komst voor mijn ziel,

 

Daer niemand sorgh noch wacht voor hiel.

 

 

 

5 Maer 'k riep tot u, en sey, O God,

 

Ghy zijt mijn toe-vlucht en mijn lot;

 

Mijn deel, tot wien ick my begeef,

 

Soo langh als ick op Aerden leef.

 

 

 

6 Hoort mijn geschrey, dat t'uwaerts keert;

 

Want siet, ick ben gansch uyt-geteert.

 

Red my van daer ick nu voor schrick',

 

Want sy zijn machtiger dan ick.

 

 

 

7 Voert mijn ziel uyt, dat ick uw Naem

 

Gaen loven magh; de Vroom' al zaem,

 

Wanneer ghy by my wel-gedaen

 

Sult hebben, sullen om my staen.