Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den CXLIII. Psalm.

O Heer, wilt mijn gebed verhooren;
Neyght tot mijn smeeckingen uw' ooren.
Vw waerheyd en gerechtigheyd
Verhoore my, die gae verlooren,
Indien uw hulp my wert ontseyt.

2 Gaet met uw knecht niet in 't gerichte,

[p. 293]

 

Daer my uw strengheyd voor betichte;

 

Want niemand leeft hier opter Aerd,

 

Rechtvaerdigh voor uw aengesichte;

 

Dat my als-noch genadigh spaert.

 

 

 

3 Want siet, de Vyand doet my beven,

 

Mijn ziel vervolght hy en mijn leven.

 

Hy ist, die my vertreden heeft,

 

In duysternissen wech gedreven;

 

Als een die langh is over-leeft.

 

 

 

4 En daerom is mijn geest besweken,

 

My selven ben ick gansch ontleken.

 

In 't midden van my schrickt mijn hert;

 

Het is verbaest, en schijnt te breken,

 

Terwijl 't soo langh gepijnight wert.

 

 

 

5 'k Gedenck', O Heer, aen d'oude dagen;

 

Hoe ghy mijn Vyand hebt verslagen;

 

Ick over-legh uw handen-werck;

 

Hoe dat wel-eer uw wel-behagen

 

Al mijn Vervolgers steld' een perck.

 

 

 

6 'k Breyd'-uyt en hief tot u mijn handen,

 

Die my alleen ontbind mijn banden.

 

Mijn ziel, die gaern had onder-stand,

 

En haren Vyand sagh in schanden,

 

Is voor u, als een dorstigh land.

Pause.

7 Verhoort my haest, O Heer der Heeren,

Mijn ziel beswijckt; wilt weder-keeren;
Verberght u niet, maer siet my aen;
Mijn anghst soud' andersints vermeeren;
'k Souw zijn, als die ten grave gaen.

8 Doet my, in plaets van u te stooren,

Des morgens vroegh, uw goedheyd hooren;
Want ick betrouw op u, O Heer.
Leyd my, dat ick niet gae verlooren,
Daer ick mijn ziel recht t'uwaerts keer'.

9 Red my, O Heer, van mijn Vyanden,

Keerts'-af, en weder-houd mijn schanden,

[p. 294]

 

Die by u schuyl', en u klev'-aen,

 

Die my verlost, en stuyt de handen

 

Van die my trachten te verslaen.

 

 

 

10 Leert my dat ick uw wel-behagen

 

Magh doen, mijn God; die al mijn klagen,

 

Mijn kermen hoort; bied my de hand;

 

Dat my uw Geest magh, in mijn dagen,

 

Geleyden in een effen land.

 

 

 

11 Om uwes Naems wil, doet my leven,

 

Die 't nu geheel schijn' op-te-geven,

 

En voert mijn ziel uyt dit haer leed,

 

Die steets rechtvaerdigh zijt gebleven,

 

My hulp wel-eer en bystand deed.

 

 

 

12 Ter oorsaeck van uw mede-lijden,

 

Soo roeyts' al uyt, die my bestrijden.

 

Brenghts' om, en helpt my uytten schrick;

 

Wilt my in d'anghst mijns ziels bevrijden;

 

Want, Heer, uw knecht, uw knecht ben ick.