Brusselschen Blom-hof van Cupido

[fol. *7v]

Erudito ac ingenioso admodum Domino, D. Gvilielmo a Castro, Hortvm Cvpidinis Edenti. Elegia.

GOrgone Atlantiadum spoliet pomaria Persêus,

   Quo vigil indomitis viribus anguis erat.

Persephone AEtnaeos carpat cum Pallade flores,

   Dum ferus inferno patruus orbe ruat:

Non ego eo florum pretio mercarer odorem,

   Aurea cum tanti non mihi poma forent.

Nam mihi florilegus verno Castrésis in horto,

   Horto, ubi Pieriâ terra rigatur aquâ,

Lilia commiscet violis, violasque ligustris,

   Acparili intactas inserit arte rosas.

Lilia ibi, aterno Iunonis ab ubere ma nans,

   Imbidit indigetem quo puer ore Deum.

Dat violas, olim compressa pabula vacca,

   Inachis altisonum dum tulit Iö Iovem,

Blanda procul Veneris rubeis testatur Adonim

   Frondibus, effuso picta cruore rosa.

[fol. *8r]

Hortus alit quod stillat Arabs, quod nutrit Hymettus,

   Quodque fovet madido nobilis Ida sinu.

Viderat (ut fama est) nuper Zephyritis Amorem,

   Ora cruentatus tinxit odora rubor.

Cum puer (expansis paulò jucundior alis)

   Verba coruscanti talia ab ore dedit:

Dulcis amica veni lepidi pranuntia veris,

   Non mihi nunc cura tela, nec arcus erunt.

Par mihi cum Musis tectum. Gerat ignea mater

   Spicula, blanditia plus satis hortus habet.

Phoebus ut umbrosis Parnassi erepserat antris,

   Hunc simul Aonidum turma secuta fuit:

Cum rapiens funem (caeli qui pendet in ovo,

   Et nos erectâ ducit ad Astra viâ.)

Me tenui aspectans solcantem rura ligone,

   Ilicet indociles risit ad arva manus.

Attamen acceler ans blandâ sectante catervâ,

   Ad mea festivum limina cernit opus.

Pandit: & extemplo nostras eliminat artes;

   Vt fuerim ultrici Pharmacopola dolo,

Vt modo sim telum violento miβile nervo,

   Vt modo deposito verna rigore rosa.

Obstupeo, & cur sic mea sint patefacta requiro

   Praelia, cum nullos teste peracta forent:

Et modo maternas jacio convitia ad aures,

   Spreta genitrici denuo tela minor.

Cum Deus arridens: Castrum quod diligis: inquit,

   Area quo violis balsamat Astra suis,

Has mihi divino sacravit carmine technas,

   Et culti Dominum te cupit esse soli.

[fol. *8v]

Haec ubi: paulatim se temperat, ira, cadit mens;

   Eit comes, & mecum Phoebus in arce manet.

Tu quoque si nostris cupias succedere Hypaepis,

   Non alio poteris tutius esse loco.

Non opus hic multo fuerit spiramine, nulla

   (Sit geminata licet) germina laedit hyems.

Preβit in hoc labrum: sed nec Zephyritis Amorem

Concupit, at nimio tacta pudore fugit.

Huc etenim humanae venit sollertia mentis

   Celsa quod inventis corrigat Astra suis.

HAEC ADDIDI.

APres que j'ay eu veu dans ton Iardin escloses
Les Fleurs de Cupidon, ses Soucis, & ses Roses,
Et Venus, & son Fils, j'eu ose mettre en gage
Que les Dieux dans les cieux n'ont pas d'autre langage.

Ioannes Theod. Blondeau.

Sat cito si sat bene.