Brusselschen Blom-hof van Cupido

Lof der Roosen.

LAet het Roosken by den wijn,
Met de minn' ghevlochten zijn,
Laet ons hers'nen over-spreydt
Met de Rooskens, toe-gheweydt
Aen de Liefde, laet de blaên
Om ons' swacke tempels gaen,
Laet ons, laet ons (dit zy 't slot)
Iocken tusschen gh'las en pot,
In het spelen, ten besluyt,
Rooskens lof eens drucken uyt.

[p. 185]

 

[p. 186]

 

Roosken eer' en soete roem,

 

Hooghste Prince van de bloem,

 

Roosken sorghe van de lent',

 

Roosken die de fraeytste bent,

 

Roosken hemelsche ghenucht,

 

Roos, voor wie den Herder sucht:

 

Dat u niemandt schad' oft krenck,

 

Als hy met een lief gheschenck,

 

Met een kransken dicht ghekeert

 

Sijn Goddinne heeft vereert.

 

Roosken die de krollen druckt

 

Van hem die ons' herten ruckt,

 

Van hem die ons' herten steêlt

 

Met een lieffelijck gheweldt,

 

Roosken die u voeght seer bly,

 

Aen den dans en Nymphen-ry,

 

Roosken die met reucken soet

 

Komt verlusten ons ghemoet.

 

Wel aen ! Vader van den wijn,

 

Laet my nu eens vrolijck zijn,

 

Laet den wijn nu eens ghestort,

 

Siet mijn kruyn die is om-gort

 

Met de Rooskens, en hun kruydt.

 

Wel aen ! Vader, tot besluyt,

 

Laet my soo, o ! lieve Vaêr,

 

V een lutjen volghen naer,

 

Lustigh met u nat vervult,

 

Laet mijn jeughdt altijdt vergult,

 

Die oock eeuwigh zijt in jeughdt,

 

Die oock eeuwigh zijt in vreughdt.