Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 187]

Versoeck aen eenen Schilder.

GRooten Meester, wiens penceel
Kan naer-reus'len ieder deel,
En ons teghenwoordigh tooghen,
(Door 't verdiepen en verhooghen)
Alle dingh', met rijp verstandt,
Neemt uw' reeschap nu ter handt,
Flux moet ghy my naer het leven
Wesentlijck een meysken gheven,
Al is sy hier niet ontrent,
Sy is my seer wel bekent.
Neemt 't paneel ick sal u leeren
Van 't ghestalte tot de kleeren,
Wat ghesicht, verf, en ghelaet
In haer duydigh open staet.
Schildert 't hayr ghelijck de Kraeyen,
Sacht gheleydt, niet om verfraeyen,
Heel door-luchtigh, sterck ghekrolt,
Dat haer om de wanghen rolt,
Blinckende ghelijck van verre,
VVeder-schijnt een lichte sterre,
Maeckt haer voor-hooft als een sneeuw,
Sacht van vel, en weynigh dweeuw,
Met een scheuw, die tusschen beyde
De swert-hayre booghskens scheyde,
Maeckt de ooghen als een vier,
Die git-glinsterachtigh schier
Met den Basiliscus strijden,
Die dunn' schellekens bevrijden,
Als de gulde Venus heeft,
Recht ghelijck aen 't ghen' dat leeft.

[p. 188]

 

En des neus-lief-vervigh wesen

 

Als een witte roos bevvesen,

 

Twee korale lipkens root,

 

Niet te dick, kleyn, dun, oft groot.

 

Maer by maten, die man-gierigh

 

Haken naer een kusken vierigh,

 

Met een kinne meepsch van vel,

 

Op een lieffelijck ghestel.

 

Poes'le kaken, die als roosen

 

Tusschen 't sneeu seer jeughdigh bloosen:

 

Maer siet toe dat haer ghespan

 

Ieder mensch' bekoren kan,

 

En voordts mooghdy 't al vercieren,

 

Op ghestalten en manieren,

 

Als Appelles door sijn konst

 

Voor-tijdts Venus hadd' begonst,

 

Maer het kleedt moet ghy soo setten,

 

Datter niet en kan gheletten

 

Hare borstjens naeckt te sien,

 

Kander noch iet fraeyts gheschien,

 

Doet het by, want schoonder wesen

 

Isser qualijck op-gheresen.