Geestigh liedt-boecxken

[p. 192]

Adieu-Liedt,

Stemme:
O schoonste Personagie, &c.

Vaert wel mijn lief, mijn leven:
Hoe kranck is, laes! 't vermoghen by de Menschen,
In Godt bestaet het geven
Van 'tluck, en heyl, dat wy den and'ren wenschen.
'k Wensch dat de Heer
V wint, en weer,
En 't voorspoet gheeft in 't varen,

[p. 193]

 

'k Hoop Gods ghenade,

 

Sal u voor alle schade

 

Wel bewaren.

 

 

 

2 O ghy weeldighe vloeden,

 

Brootdroncken, licht, en neetlichvol beroeren,

 

Wilt met dit buyich woeden,

 

Des noorden wints, geen strijt, noch oorlog voeren:

 

O Zuyer zee,

 

Van liever lee

 

Laat doch u rugh doorsuyen,

 

Wat sy door-seylen,

 

Sal weer sonder verdeylen

 

't Samen vlyen.

 

 

 

3 Voor d'Amsteldamsche palen

[p. 194]

 

Lach 't bruyne schip, met swarte taeckel touwen,

 

Dat myn Godt in quam halen,

 

In plaets van koets, voor 't puyck van alle vrouwen,

 

Was 't vunstich ruym,

 

Het witte schuym,

 

De voor-boech nat bevochten:

 

Maer als ghy scheyden,

 

Mijn ooghen u gheleyden,

 

Sose mochten.

 

 

 

4 De Son met goude stralen,

 

Brack met ghewelt door blauwe wolcken henen,

 

De winden my ontstaelen

 

Het Schip, en lijf, die allengs vast verdwenen,

 

't Hert wiert als loot,

[p. 195]

 

Roer-loos als doot,

 

Door in-beeldinghs bewelven,

 

Naer langh afsond'ren,

 

Soo quam ick met verwond'ren

 

Tot mijn selven.

 

 

 

5 V seer verlichte sinnen,

 

De mynen, lief, in alles overstreven,

 

Behalven in het minnen,

 

Daer moet hy my de volle prijs af gheven,

 

Ick wint in gunst,

 

Ghy lief in kunst,

 

In wijsheyt en in reden,

 

In aengeboren,

 

En eyghen selfs verkoren,

 

Brave seden.

 

 

[p. 196]

 

6 Ghy die uyt soute baeren

 

't Vlam-vierich hooft onuytghedooft liet blycken,

 

Schift doch de gryse schaeren,

 

Voor 't driftigh schip, laat golven angstich wijcken,

 

Blancke Goddin

 

Voert mijn lief in

 

De wel-gewenschte steden,

 

En brenght mijn Vrouwe

 

Gheluckich, en behouwe

 

't Huys met vreden.

 

 

 

7 Al wat een mensch kan dencken

 

Om an sijn vrient, of waarde lief te gunnen,

 

Dat soud ick, troost, u schencken

 

Waer 't Godes wil het selfde my te junnen.

[p. 197]

 

Ach! denckt om my,

 

Als ick aen dy

 

Met yverich verlanghen:

 

Al mijn ghedachten,

 

Die snacken en verwachten

 

V t'ontfanghen.