Groot lied-boeck

XCII Liedt

I: 322-325

Lyrisch lied waarin de dichter voorbij geluk herdenkt en zich erover beklaagt dat afgunst op zijn roem zich uit in lasterpraatjes die zelfs bij zijn vroegere geliefde geloof hebben gevonden. Door de plaatsaanduiding in vs. 82 en de eigennaam in vs. 90 maakt dit lied een autobiografische indruk.

Beginregel: Ha! licht vervlooghen wyllen

Vindplaatsen: Groot Lied-boeck 1622 II: 14-16: Kalff 1890: 385-388; Knuttel 1929: 251-253; Van Rijnbach 1944: 171-173.

Omvang: 90 verzen, negen strofen van 10 regels.

Versvorm: jambisch metrum met drie heffingen in de vzn. 1, 3, 7 en 9, vijf in de vzn. 2 en 4, twee in de vzn. 5, 6 en 8. In vs. 10 twee trocheeën, maar doordat vs. 9 eindigt met slepend rijm en enjambement, ontstaat er een doorgaande alternering.

Rijmschema: a b a b c c d e e d.

Melodie: Matter 1979, blz. 142.

8 Als ick met Dichten enz.: Het aantal liederen waarin Bredero over het dichterschap schrijft, is vrij klein. Uit de contekst mag men wel afleiden dat het hier zijn eigen dichterschap betreft. Een begaafd meisje dat in staat was stijlkritiek te oefenen en zijn werk zoetvloeiender te maken (vgl. vs. 15-20), wordt ook vermeld in lied XCIX.

27 Mijn Eere my berooven: Een situatie van dichterlijke roem, gevolgd door laster,

[p. 353]

kan men in Bredero's leven alleen denken na 1615, d.w.z. na het succes van zijn toneelwerk, van zijn liederen in Apollo, en gedurende de onenigheden in D'Eglantier. Maar buiten-literaire biografische gegevens die op laster wijzen, zijn er niet.

68 Nu 't can verkeeren: Hoewel niet door afwijkend lettertype aangeduid, is de zinspreuk in het lied een rederijkerselement.

76 by gheval: af en toe, soms.

80 Van Margriete: Deze eigennaam is geen bewijs dat het bedoelde meisje ook in werkelijkheid zo heette. In de liefdeslyriek komt de geliefde vaak onder een schuilnaam (liefkozingsnaam) voor. Het is denkbaar dat Bredero een geliefd meisje Margriete heeft genoemd naar aanleiding van de Marguerita-figuur in de Tragische Historien.

82 't hooge Huys te Muyen: Deze vermelding van het Muiderslot, de ambtswoning van P.C. Hooft, wekt de indruk dat dit slot en dit meisje in de ervaring van de dichter iets met elkaar te maken hebben gehad, bijvoorbeeld dat zij elkander daar, of daar in de buurt, hadden leren kennen, of dat zij daar verbleef.

90 Op Garbrande: Zie voor de problematiek van Bredero's voornaam de uitvoerige aantekening bij lied XXIV, vs. 17.