|
| |
Vreeze, anghst. vlucht.
| WAt ist van vechten, en van slaen? / 't Is goed, met heel huyt slapen gaen, |
| Hy laet het hol sien van zijn voeten. |
| En roert het vyer niet met het sweert, / Indien ghy niet wilt zijn ghedeert. |
| Hy laet zijn lappen moytjens zien. |
| Men zoud' hem, zonder veel te waghen, / Wel met een blaes vol erten jaghen. |
| |
| |
| Gheen mensch en can zich zelf ont-loopen. |
| Beter noch met schand verdreven. / Als met eeren dood ghebleven. |
| Hy zouct altijds het futssel-boeck. |
| Daer zal hem, als het moeste honden, / Gheen kar zijn aen zijn aers ghebonden. |
| Hy zal zeer licht een sluyp-gat vinden. |
| Een man die vlucht, en vreest zijn huyt, / En luystert niet naer fleuyt of luyt. |
| Hy vlucht, en laet een anghel steken. |
| Maeckt u ghelijck een wreede beest, / Ghy wert van yder een ghevreest. |
| 't Is tijd, de voeten nu te smeeren. |
| Hy maeckt allarm, en is in last, / Eer dat hy noch wert aen-ghetast. |
| Zijn hert en ziel, Licht in de hiel. |
| Die vreese vande wolven heeft, / Dat hy in 't bosch zich niet begheeft. |
| Die schuldigh leeft, Zijn mantel beeft. |
| Die vreest de blaren van het woud, / Dat hy van daer zich zelven houd. |
| Die vreest en beeft, Noyt wel en leeft. |
| Die vreeze van de bladers heeft, / Die schouw het bos, zoo langh hy leeft. |
| Hy is verstelt, Eer dat het ghelt. |
| 't Is beter eens te ljden pijn, / Als altijds in de vrees te zijn. |
| Een die vvel leeft, Gheen vrees en heeft. |
| Die maer een goed ghewis en houdt, / En vreest niet, watmen van hem kout. |
| |
| |
| Die vreest gaet vast, En schouwt veel last. |
| Ghy steeckt den dooden leeuw mischien, / Die levend' hem niet dorstet zien. |
| De bloode hond, Roert meest de mond. |
| Een hert vertsaeght, dat lichte swicht, / Heeft noyt win-teecken op-ghericht. |
| Beter met wat schand te vluchten, / Als den dood met eer bezuchten. |
| De vreeze van een droeve wolck, / Dat is altijds een quade tolck. |
| Te vreezen, datmen niet can mijden, / Is zottigheyd, niet vvel te lijden. |
| De vreeze, zonder veel te schae'n, / En kan met liefde niet bestaen. |
| De schrick en vrees ons meer verstelt, / Als 't quaed, dat dickwils licht versmelt. |
| Kom in, en op gheen vrees en past, / De honden zijn ghebonden vast. |
| Die vrees heeft, van te zijn bemeelt, / Dat hy niet by de molen speelt. |
| Dat hy ter molen niet en gaet, / Die daer van vreest te zijn beschaedt. |
| Hy lijct wel een trompetters peerd; / Hy is voor gheen gherucht verveert. |
| Die vreest voor yder kruyd, of gras, / Niet piss' in 't veld, en maeck' een plas. |
| Is 't vvonder, dat hy veeltijds vreest, / Voor wien elck schrict, als voor een beest? |
| Hy is verbaest, ghelijck een hond, / Diem' uyt de venster werpt te grond. |
| |
| |
| Wanneer de haes is in ghevaer, / Hy wert de netten niet ghewaer. |
| Daer zijn meer dingen die ons schricken, / Als die ons leet doen, en verpicken. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd