Max en Maurits

Een jongenshistorie in zeven streken

[p. 19]

Derde streek.

Als een beste, brave vent
staat baas Bok in 't dorp bekend.





Heerenkleeding, fijn van snit,
die u onberisplijk zit,
vesten, mantels, winterkleeren,
wat men ook maar kan begeeren,
naar de meest verscheiden smaken,
weet baas Bok voor u te maken.
Maar ook kan hij oude kleeren
heel knaphandig repareeren.
Vliegt een knoop soms van uw broek,
raakt uw eene jaspand zoek,
wordt uw vest u wat te nauw,
of uw jaskraag vaal en grauw,
zie, baas Bok weet altijd raad.
Hij neemt fluks zijn naald en draad,
en herstelt het kwaad gezwind.
Daarom houdt hem elk te vrind. -
Max en Maurits zijn 't alweer,
die hem plagen keer op keer.

[p. 20]

 

Kijk, vlak langs baas Bok zijn huis

 

stroomt een beek, met zacht geruisch.

 

 

En daarover ligt een vonder,

 

met het stroomend nat eronder.

 

 

Max en Maurits, lang niet traag,

 

komen stiekem met een zaag,

 

zagen in de plank een spleet,

 

waar geen sterveling van weet;

[p. 21]

 

en pas is dat werk volbracht,

 

of daar klinkt uit alle macht:

 

 

‘Kom eens buiten, geitebok!

 

Snijder mek mek, met je stok!’

 

Nu kan Bok wel wat verdragen,

 

maar je moet hem zóó niet plagen,

 

want dan springt hij uit zijn vel,

 

en grijpt aanstonds naar de el.

 

 

In een oogwenk is hij buiten,

 

om die euveldaad te stuiten.

 

Want alweer klinkt: ‘Mek, mek, mek!’

 

En dat maakt hem bijna gek.

[p. 22]

 

 

Langs den vonder loopt hij vlug.

 

Krak! Daar breekt opeens de brug!

 

 

‘Mek mek mek!’ weerklinkt het weer.

 

Plof! De snijder stort ter neer.

[p. 23]

 

Met den armen man begaan,

 

komt een tweetal ganzen aan.

 

 

Bok, vol angsten voor den dood,

 

grijpt ze daadlijk bij haar poot.

 

 

Met de ganzen in de hand,

 

fladdert hij zoo naar het land.

[p. 24]

 

 

Maar, al was hij nu gered,

 

't was voor hem nog lang geen pret;

 

 

daar hij door dit koude bad

 

kramp in 't lijf gekregen had.

[p. 25]

 

 

Doch, dank zij zijn brave vrouw,

 

beterde die ziekte gauw.

 

't Koude lijf werd warm gestreken,

 

tot de felle krampen weken.

 

 

Dra ging 't nu van van mond tot mond:

 

‘Meester Bok is weer gezond!’

 

't Derde schelmstuk is gedaan.

 

Maar nu komt het vierde aan.