Max en Maurits

(1922)–Wilhelm Busch– rechtenstatus


Zesde streek. In den tijd van Sinterklaas bakt de brave bakkersbaas borstplaat, letters, krakelingen, en veel andre zoete dingen. Max en Maurits, allebei, lusten ook wel snoeperij.
[pagina 42]
Maar de bakker, ook niet dom, draait den sleutel driemaal om. Wie dus hier wat weg wil pakken, die moet door den schoorsteen zakken.
[pagina 43]
Rits, daar glijden onze twee zwart als roet al naar beneê in een kist, die juist geheel is gevuld met tarwemeel.
[pagina 44]
Waren ze eerst zoo zwart als git, nu zijn ze allebei spierwit. Maar wie geeft om zulke dingen? - Ginder staan de krakelingen.
[pagina 45]
Dat is juist iets naar hun smaak! Doch daar klinkt een luid gekraak! En ze ploffen alle twee in het deeg ter neer, o wee!
[pagina 46]
Zie ze nu, door eigen schuld, heel met koekedeeg omhuld. Juist komt daar de bakker aan. Nauw ziet die de snoepers staan,
[pagina 47]
of hij vormt terstond zijn plan, en maakt er twee brooden van. Roef, daar worden ze al geschoven in den gloeiend heeten oven.
[pagina 48]
Roef,... daar zijn ze beiden gaar. Heerlijk bruin gebak, voorwaar! Maar denk niet: ‘Nu is 't gedaan!’ Onkruid zal niet ras vergaan.
[pagina 49]
Knibbel, knabbel, als twee muisjes eten ze zich uit hun huisjes. En de bakker roept verschrikt: ‘Wel, wie heeft me dat geflikt?’ 't Zesde schelmstuk is gedaan. Maar nu komt het laatste aan.