De aandacht van de militair op de stoep werd meteen van de voorbijtrekkende troepen afgeleid en door het aangekomen rijtuig in beslag genomen. Zijn wenkbrauwen fronsten zich even, maar hij herkende Leonard, die van de bok sprong en zijn gezicht ontlook in een vriendelijke glimlach.
- Ha! riep hij opgeruimd.
Meneer Aamidé was uitgestegen en hielp Madam uit het rijtuig.
- Bonjour, monsieur! groette hij de militair met de hoed in de hand.
- Bonjour, monsieur! antwoordde de Duitser stijf. Maar toen hij Madam zag, kwam hij beleefd van de stoeptreden en bleef roerloos wachtend staan als iemand, die wenst voorgesteld te worden.
- Bonjour, monsieur! zei op haar beurt Madam en stak, aarzelend, de hand naar hem uit.
- Gnädige Frau! boog hij diep met een handkus, en stelde zichzelf meteen voor:
- Dokter Schwartz.
- Enchantée de faire votre connaissance, monsieur! zei Madam beleefdheidshalve met een glimlach. Zij beefde hevig. Zij kon haast niet spreken.
- Sje ne barle bas pien français! excuseerde zich de Duitser. Madam boog en haastte zich naar binnen. Meneer Venneman werd met enige moeite uit het rijtuig geholpen. Meneer Aamidé stelde hem aan de Duitser voor.
- Enchanté... brabbelde ook meneer Venneman.
Zij waren binnen, gelukkig in veiligheid aan het gewoel en gedruis van de straat ontkomen te zijn. De dokter, die hen gevolgd had, riep een jonge officier, die fiks in de tuin vóór het huis heen en weer stapte, bij zich.
- Freiherr von Weisskirchen! stelde hij enigszins droog voor. De fikse, gemonokelde ‘freiherr’ sloeg de hakken bij elkaar, boog correct, kuste de hand, die Madam met een glimlach en een ‘enchantée’ naar hem uitstak.
- Pareillement, madame! zei hij in zeer goed Frans.
Nu was Madam eerst echt ‘enchantée.’
- Il vaut mieux pouvoir bien se comprendre! meende zij.
- C'est mon avis, madame.
Auteursrechtelijk beschermd