Verzameld werk. Deel 3

[p. 919]

II

Het was besloten: Ivan zou tot chauffeur worden opgeleid! 't Was vlug gegaan, echt op zijn Amerikaans. Mr. Keane ontbood Ivan en Oculi in de geheime loods, waar de auto stond en vroeg aan Ivan:

- Weet ge wat dat is?

Ivan, na een aarzeling:

- 'n Automobiel, Meneer.

Mr. Keane: - Zoudt ge daarmee willen leren rijden?

Nieuwe aarzeling en stilte van Ivan.

Oculi, vinnig:

- Zeg toch van joa, gien dwoaze loeder!

Ivan: - Ja.

Mr. Keane: - All right! Dan gaat ge de volgende week les nemen in New York, in een garage waar een precies gelijke wagen staat!

Ivan: - All right, Meneer!

Afgelopen! Mr. Keane liet hen uit en sloot zelf de garage. Ivan kreeg drie dagen om zich reisvaardig te maken.

't Was me wat, die avond, in het houten huisje, toen Ivan en Oculi van de fabriek teruggekeerd, er het gebeurde vertelden. Dadelijk werd er langs binnen op de scheidingsmuur geklopt en 't ogenblik daarna stonden daar Franklin en zijn zuster met Uncle Gerrit en Clotilde, deze laatste reeds in merkbaar zwangere toestand.

Maria gloeide van opgewonden geestdrift. Niet Oculi of Ivan, zij vertelde 't overweldigend nieuws.

- 't Es natuurlijk om mee de jonge medám uit te rijen! 't Es zijn geluk! Zijn fortune! jubelde zij.

Clotilde riep angstig:

- Och Hiere, os er hem toch moar gien ongeluk 'n overkomt!

[p. 920]

Franklin zweeg grinnikend en Uncle Gerrit scheen niet te begrijpen. Hij schudde 't hoofd en stopte een tabakspruim in de mond. Meteen spuugde hij naar een bakje, dat in een hoek van de kamer stond.

- Joa moar, riep Oculi, naar Ivan vingerwijzend, - 't 'n scheelde niets of da kalf liet d'occoasie veurbij goan. Hij stond iest zue stom of nen uil os den ‘boss’ hem da vroeg.

- Wie zoe d'r hem doar aan verwachten! verontschuldigde zich Ivan.

Maria kwam naar hem toe en gaf hem met blinkende ogen een por in de zij.

- O, jongen! riep ze. - Ge goat 'n schuen leven hên! En meteen schoot ze in een lach dat haar heupen er van dansten. - Moar ziet! vermaande zij gemaakt-streng, - ziet da ge niet te troag 'n valt, zulle! En weer schoot zij in een zenuwachtig opgewonden lach.

't Verveelde Ivan, al dat drukke gedoe om hem heen. En hij was Molly dankbaar, toen deze kalm naar hem toekwam en wijselijk zei:

- 't Is een groot bewijs van achting en vertrouwen, dat de ‘boss’ u daarmee betuigt; tracht het te verdienen, jongen.