Stichtelijcke rijmen

Psalm CXXVII.

't BOuwen, dat de Bouwers bouwen, is vergeefs aen 't huys gebouwt,

Als'er Godt zijn handt van houdt.

't Waken, dat de wakers waken, waer al niet, zoo Godt de stadt

Niet in zijn bewaring hadt.

's Morgens vroegh uyt 't bedt te rijzen, 's avondts laet na bedt te gaen

Is vergeeffsche pijn gedaen.

Met een hert vol angstigheden, krijght ghy nau den armen kost,

Als 't van God niet word vergost.

Daer hy nochtans zijne vrienden, die geen zorgen zijn gewent,

[p. 484]

 

Een gerusten slaep toe zendt.

 

Kinders voort te willen teelen, is vergeefs hen zelfs gequelt,

 

Als'er Godt zich tegen stelt:

 

Want het is een gaef des Heeren, die hy zijne vrienden schenckt,

 

En zijn Dienaer me'e gedenckt.

 

Den ervaren stercken krijger, die zijn handt vol pijlen draeght,

 

Wordt zoo veel niet na gevraeght,

 

Als een man, die vele zonen, van zijn zaedt, heeft aen zijn zy,

 

Wordt gevreest van zijn party.

 

O! wel hem: die zijnen koker vol van zulcke pijlen heeft

 

Die de Heer zijn vrienden geeft.

 

Heeft hy in het recht te hand'len met een kloeck en stout vyandt,

 

Zoo en raeckt hy niet te schandt.