Silenus Alcibiadis, sive Proteus
(1618)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 16]
| |
Die vvont, maect ghesont.
DE naeld' is u pinceel, u verwen zijn de sijden;
Het velt dat voor u leyt, can met een bloem-hof strijden.
Ghy opent, en sluyt toe: ghy heelt, dat ghy door-steeckt:
Ghy geeft, meer als ghy neemt: ghy maect, meer dã ghy breect.
V naelde boort een gat, u draet vervult de steke:
Lief, handelt soo met my, hout al de selve streke;
Ghy weet, ick ben ghequetst door uwen soeten mont;
Wel aen, gheneest de smert daer me ghy gaeft de wont.
| |
Ex vulnere, pulchrior.
PVngere te dicam, vel pingere? nescio, Phylli,
Pungis, & hâc ipsâ, stamina pingis acu:
Fulget, iô, sana cute pulchrior ipsa cicatrix,
Dumque nocet, bijsso fert pia cuspis opem.
Cum tua respiciat tenuem clementia pannum,
Menè magis durâ conditione premes?
Corda mihi pungis; nec deprecor, ô mea, punge
Phylli, genas labris tu modo pinge tuis.
| |
Ce que blesse, me dresse.
TV fais, au blancq satin, maint trou par, ton aguille,
En picquant peins, Margot, que tu es belle fille!
Tout, que tu as blessé, en est gentil & sain:
O que me traicte ainsi, Margot, ta belle main!
| |
[pagina 17]
| |
|
|
