Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 28]

Mijn last is aen my vast.

BEgeerdy los te zijn van Venus wreede banden,
Verlaet u vader-lant, besoeckt de vremde landen,

Seyt Naso, Venus tolck, dat meepse Venus kint

Magh teghens 't reysen niet: maer, lieve, 't is al wint;

Ick heb gherotst, ghereen, gheloopen, en ghevaren,
Noch voel ick 't oude pack mijn bangen rug' beswaren,

Het cleeft my vast aen 't lijf, daer ick me werd' gheplaeght,

Ach! niemant can ontgaen 't geen dat hy met hem draeght.

Fugiendo, non effugit.

NAso viam docuit longos mollire furores,

A patriâ, vt valeas, inquit, Amator abi.

Jussa secutus eram, memini, tua doctor Amoris,

Hoc quoque sustinui dicere, Phylli vale.

Jamque feror; juga montis equo, mare puppe pererro:

Me tamen impositum, me tamen, vrget onus.

Non animum fugiens, coelum modo mutat, Amator.

Quò fugis? heu! tecum, dum fugis, ibit Amor.

Fuir ne sert.

SOit que ie cours aux champs, ou dans la mer me baigne,
Par tout, ou que ie vais, mon mal las! m'accompagne,

Que fais-ie pauvre Amant? ie porte mon malheur,

Ie change de pais, gardant le mesme coeur.

[p. 29]

Fvgiendo, non effvgit.
XIIII.

PROPERT. LIB. 1. EL. 30.

QVo fugis ah demens? nulla est fuga, tu licet vsque

Ad Tanaim fugias, vsque sequetur Amor.

Instat semper Amor, supra caput, instat amanti;

Et gravis ipse super libera colla sedet.

SEN.

NEc peregrinatione longâ, nec locorum varietatibus tristitiam mentis gravitatemque discuties: Animum debes mutare non coelum. Licet enim vastum traieceru mare, sequentur te, quocunque perveneris, vitia. Quid miraris nihil tibi peregrinationes prodesse cum te circumferas? motu ipso noces, aegrum enim concutis.