Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 76]

Altijt na meer.

Veerste wensch was 't sien, de tweede was 'tghenaken,
De derd' het spreken aen, de vierde was het raken:

Doen 't geven van een kus, wat noch? ten naesten keer

Een kus van haer 't ontfaen: en noch wout ghy wel meer.

Een minnaer by sijn lief, een jagher in de velden,
Een coopman by sijn waer, in crijgh de dapper helden,

Gaen altijt voort en voort, niet een op winst en slaept.

Al crijght den hont een stuck, hy stracx na 't ander gaept.

Res immoderata, cupido est.

PRima quidem fuerat dominam tibi cura videndi,

Altera, mox lateri iungere posse latus:

Jstud & illud habes, sed & hoc, tibi lenis amica

Blanditias molles, aptaque verba dedit.

Oscula nunc poscis, det & oscula: nonne petetur

Mox illibatae virginitatis honos?

Et vorat, & properans ruit in nova frusta molossus,

Quodque petat cupidus semper amator habet.

Le chien, le Ieu, l'Amour, le feu,
Ne se contentent oncq de peu.

QV'on donne au chien du pain, qu'on donne du fourmage;
Il gloute, sans mascher, & veut ia d'avantage.

Quel grand' faveur que faict la dame a son amant,

Rien ne luy oncq suffit, il va tousiours avant.

[p. 77]

Res immoderata, cvpido est.
XXXVIII.

Sen. 19. Epist.

QValem dicimus seriem causarum esse ex quibus nectitur fatum; Talem dicimus cupiditatem, altera ex fine alterius nectitur.

Claud.

AT sibi cuncta petens nunquam saturanda Cupido,
Quae, velut jmmanes reserat dum bellua rictus,
Expleri pascique nequit: nunc flagrat amore,
Nunc gaudet, nunc maesta dolet, rursusque resurgens
Exoritur, caesâque redit pollentius hydrâ.