Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 8]

Vlen, broen ulen.

VAn apen coomt een aep, den uyl broet niet dan ulen;
Wat brengt een ezel voort, als onbelompen guylen?

Gheen aenghenaem ghewas coomt van een wilden tronck,

Maer, naer het oude singht, soo pijpt meest al het jonck.

Vrient, soo ghy weten wilt, wat u wel mocht ervaren
Van 't meysken dat ghy mint; vraecht wat haer ouders waren.

Siet! dit's des werelts loop (al slaetet somtijts mis)

Het dochtertjen sal zijn, soo nu haer moertjen is.

Qualis mater, talis filia.

EX asinis asinus, bubo bubone creatur;

Et similes catulos simia mater habet:

Non leporem catulus generat, non falco columbam:

Arboris indomitę fructus acerbus erit.

Nosse cupis qualis tibi virgo futura sit vxor?

Matris ad ingenium respice, certus eris.

Dissimilem licet arte sui se monstret amanti,

Jn vitium tandem nata parentis abit.

Tel grain, tel pain.
De mere piteuse, fille teigneuse.

LA mere, & ses defauts, quant ie te fais paroistre,
La fille, & ses humeurs de la tu peus cognoistre:

Il n'est pas vray tousiours, mais ordinairement

Les meurs & les humeurs du pere suit l'enfant.

[p. 9]

Qvalis mater, talis filia.
III.

NON corpus, non formam, non morbos tantum, sed & vitia pleraque, veluti haereditaria, a parentibus nos haurire, & rerum naturalium scriptores, & vsus docet.

Redit ad autores genus,

Stirpemque invisam degener sanguis refert,

Inquit Tragicus: & contra, par est meliores esse eos, qui ex melioribus, ait Philosophus. Cum verò nullius adeò intersit in indolẽ alterius inquirere, atque illius qui individuam vitae societatem cogitare caepit, non vana cura est quibus moribus parentes ejus sint, cui animum adiecit, indagare. Formam tantùm aut lineamenta corporis, nescio quae, aliquis vt scopum hîc respiciat? nugae. Ista privatae voluptati tantum serviunt. At matrimonium non nobis solũ, sed agnatis, sed posteritati, sed reipublicae contrahendum est. Si ergo non degenerem mundi incolam, nec inficiandum saeculo nomen, vt ille ait, aliquando vixisse te posteritati testatum velu, nequaquam affinitatem contrahas neque intra domum recipias, vt Eurip. ait, malae mulieris [...]ullum; sed audi Poëtas vno ore sibi acclamantes

MEn erft van sijn Ouders niet alleenlijck goedt en bloedt, maer menichmael oock der selver uyterlijcke sieckten ende innerlijcke ghebrekẽ. Want gelijck den Poëet seyt,

De tacken aerden nae de stam,
Van 't quade noyt yet goets en quam.

Middeler-tijt en isser geẽ mensche so veel gelegen aen yemants aert en imborst recht te kennen, als de gene die van sinne sijn sick tẽ houwelijc te begevẽ, de welcke vooral wel hebbẽ te lettẽ op de ouders vande gene die sylieden meynen by der hant te nemẽ. Een proper neus jen, een cleen mondetjen, en gau oogje, een besneden tronijẽ, en diergelijcke vise-vasẽ sick als eẽ wit in desen voor te stellen is enkele dwaesheyt, na diẽ alle sodanige dingen u eyghen selfs en niemant anders zijn rakende, daer nochtans eẽ rechtschapẽ houwelijc niet alleen lick en behoort te sien op den genen die dat aẽgaet, maer sonderlinge mede op het geslachte, op de nacomelin gẽ, op het gemeene beste, de welcke (alst wel soude gaẽ) yder haer beschey den deel daer in behoorẽ te hebben.

Virg.

Sic canibus catulos similes, sic matribus hoedos.

Iuven. Sat. 4.

SI damnosa senem juvat alea, ludit & haeres
Bullatus, paruoque eadem movet arma fritillo, &c.
Sic natura jubet.

Ex Eurip.

NE vnquam affinitatem contrahas, neque intra domum accipias, malae mulieris pullum: imitantur enim mulierum opprobria. Hoc ergo considerate mihi, ô proci, bonâ filiam ex matre vt ducatis.