Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 10]

Neeringhe sonder verstant, verlies voor de hant.

PAn sagh een vlam op-gaen, doen 't vier eerst was geschapen
Hy dacht, wat fraeyer dinck! en sonder lang te gapen

Liep haestich totten brant, en greep 't vier in den arm;

Maer als hy't hadd' ghevat, doen wast, ay my! och-arm!

Coomt u wat nieus te voor, al schijnent schoone dinghen,
Soo ghy die niet en kent, soo wilt u hant bedwinghen

Van die te grijpen aen: te grijpen metter hant

't Gunt datmen niet en kent, heeft menich man verbrant.

Ab ignotis abstinendum.

DVm ludit tremulis nova flamma per aëra gyris,

Et nunquam viso plebs rudis igne stupet;

Pan furit, & flammę miser inflammatus amore

Oscula festinans, non iteranda, dedit.

Pulchra licet tibi res videatur, & vtilis, hospes,

Cura sit ignaras abstinuisse manus.

Discat inexpertis sapiens diffidere rebus,

Jnsidijs novitas semper amica fuit.

Fol ne croit, tant qu'il recoit.

PAn en voyant vn jour, la flame lors nouvelle,
Escrie tout rauy, o chose plus que belle!

Et va baiser le feu, mais bien tost s'en repent.

Tout, ce que ne cognois, ne touche brusquement.

[p. 11]

Ab ignotis abstinendvm.
IIII.

ANimalcula quaedam, & in his apes, araneae, formicae, conchae, denique saxa & lucernae, tempestatem quidem praesentiunt, signisque non obscuris eandemindicant; humani verò ingenij tanta est tenuitas, vt non modò futura non prospicere, verum ea quae ante pedes sunt videre vix possit. Cui malo obviam euntes prudentiores mortalium ad omnia, quae inopina nobis obveniunt, non nisi pedetentìm ac lento gradu accedendum esse sedulo̔ monent, cum nova omnia insignem vim nocendi habeant, si illotis (quod dicitur) manibus attingantur. Vti que cum bruta insolitum quiddam ac praeter ipsorum morem adgrediuntur, Mergi videlicet stagna aut maria fugiunt, formicae ova proferunt, lumbrici è terrâ fugiunt, futurae tempestatis judiciũ est. Sic ubi homines novum aliquid ac praeter solitum moliuntur, plerùmque aliquid monstri alere comperies, tibi si laqueos istos animus est vitandi, attentus suspensusque ambula &, si Senecam audis, nihil, nisi quod in oculos incurrit, manifestumque erit, crede. Prudentis enim est, ait Tacitus, tuta ac praesentia, quam nova ac periculosa malle.

VEelderley gedierten, selfs vande geringste, als byen, mierẽ, spinnen, mossels en diergelijcke, werden het toecomẽde onweder niet alleenlijck ghewaer, maer wijsen oock het selve met eenige voor-teykens aen. Het menschelic vernuft daerentegẽ is so schrael, dat het meerendeel niet alleenlijck geen toecomende dingẽ en weet t'ondecken, maer selfs gheen saken die voor oogẽ sijn recht t'onderscheyden. Om waer in te voorsiẽ, is geraden geenderhande nieu-voor-vallende sakẽ aẽ te slaẽ, anders als met loode voeten en geoeffende sinnen, dewijle men sick aen nieuwicheden niet dan al te lichtelick en vergrijpt: alsoo onder de selve veel-tijdts een boefjen plach te schuylen. Wanneer het gedierte buyten ghewoonte yet aenrecht, dẽ duyckelaer namentlijck uyt het water loopt, de mieren haer eyers hier en daer slepẽ, de pierẽ uyt der aerden vluchten, so volchter gemeenlic quaet-weder. Oordeelt mede so van het doen der menschen, en dienvolgende, na den raet van Seneca, cruypt in geen gat, ofsieter deur.

Corn. Gallus.

Eventus varios res nova semper habet.

Horat. Lib. 1. Epist. 16.

CAutus enim metuit foveam lupus, accipiterque
Suspectos laqueos, & opertum milvius hamum.