Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 36]

Die noten vvil smaeken, die moetse kraken.

HEt aes lacht u wel toe, 't speck eten waer u leven,
Maer ghy wilt in de val u selven niet begeven,

Ghy hout u buyten schoots, en geeft u nergens bloot:

Maer sonder groot gevaer en werter niemant groot.

Gheen coren sonder hayr, gheen note sonder schellen,
Soo yemant pluckt een roos, de prickels gaen hem quellen.

Al die wat sonderlings, wat groots wel geerne wou,

Wat staet hy slecht en siet? de hant moest uyt de mou.

Aude aliquid.

ESca quidem placeat, sed te metus arcet ab escâ,

Nempe latent blandis vincla propinqua cibis:

Quid te vincla fugant? quid carceris impedit horror?

Quem labor absterrent, pręmia nulla manent.

Grana latent paleis, dura nuce nucleus haeret;

Et rosa tangenti pungit acuta manum.

Qui facinus forti memorabile pectore versat,

Audeat, ille nihil, qui nihil audet, habet.

Jamais paresse, ne fit proüesse.

LE rat voyant le lard, souhaite de le prendre,
Mais toutefois pourtant captif ne s'y veut rendre.

Nul homme vient au bout de son contentement,

Qui n'a premier souffert du mal & du tourment.

[p. 37]

Avde aliqvid.
XVII.

Est quoddam genus hominum adeò timidae inertisque desidiae, vt, etiamsi rerum bonarum spem affulgentem satis conspicuè videant, nihilominus tamen, nescio quid mali prae sagientes, ad omnia suspiciosi ac timidi manum operi admovere nunquam ausint. Proprium certè ignaviae est, periculorum praetextu segne otium velare: vidit id, & lepidè expressit hebraeus Sapiens; Prov. 22.13. Leo in trivijs grassatur, inquit otiosus, vereor ne me devoret. O fungos! manus cũ Minervâ movẽda est: dij facientem adiuuant. Semper aliquid Fortunae permittendum est, ait ille, quoties ad praeclaras actiones accingimur: frustrâ putamus nihil agenti in sinum devolaturã victoriam, aut Fortunam esse. Non votis, neque supplicijs muliebribus auxilia Deorum parantur; vigilando, agendo prosperè omnia cedent; Dij omnia laboribus vendere, monet proverbium. Difficultas aut eventus anceps te terret?

Audentes Fortuna juvat, timidos-
que repellit,

ait ille: & vt omnis aër aquilae penetrabilis est, sic difficultas forti.

MEN vint menschen van soo weynich bedrijfs, en leuyen aert, dat de selve (hoe wel merckelijck voordeel voor handen siẽde, evenwel achter gehoudẽ werdende door, k en weet niet wat, gevaer dat sy haer in-beelden) de handt aen den plouch niet en derven slaen. 't Is van ouden her-comen altijts gheweest een rechte eyghenschap van alle slap gezoutene, haer vatsicheyt met een deck-mantel van ghevaer te beclceden, gelijck al in sijnen tijdt ghesien, ende aerdichlijck uyt-ghedruckt heeft de Wijse-man in sijn spreucken, Prov. 22.13. De leuye spreeckt, Daer is een leeuwe buyten, ick mochte verworght worden op der straten. Wech met dese soet-voerighe sachteboters. Niemant en can yet bysonders uytrechten, sonder in eenighen deele sich het ghevaer t'onder-werpen. Yder helpe sich selven, soo helpt hem God. 't Is niet te dencken dat yemant, sonder yet daer voor te doen, Segen ende gheluck in den schoot sullen comen neder storten. Niet met bloot wenschen, off vrouwelijck ghekerm, maer met dapper in de weir te zijn, vercrijght-men de Goddelijcke hulpe, in het uyt-voeren van treffelijcke saken. 't Is van outs een seg-woort by de Griecken, dat by God alle dingh om arbeydt te coopen is. Hem die het goede souckt, weder-vaert wat goets, seyt Salomon, Prov. 11.2. Wat maect u vertsaecht de moeyelijckheydt ende onsekere uytcomste van u voornemen?

Die clouck van moed' is, volcht geluck;
Een swaer-hooft blijft altijt in druck,

Segt den ouden Poëet: Daer en is geen lucht die den Arent niet en door-dringt, geen swaricheyt daer den dapperen niet door en coomt.

Claudian. in Nup. Honor.

NOn quisquam fruitur veris honoribus,
Hyblaeos latebris nec spoliat favos,
Si fronti caveat, si timeat rubos:
Armat spina rosas, mella tegunt apes.

Plaut.

Qui è nuce nucleum esse vult, nucem frangat oportet.