Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 38]

In voorspoet siet toe.

DEn Os gaet achter straet, verciert met roose cranssen,
De fleuyt en trommel gaet, de kinders om hem danssen;

Hy schuym-beckt inde wijn, en pruyst van enckel vet,

Maer denckt niet om de byl, die op hem is gewet:

Eylaeys! den slagher volcht den gilt-os op sijn hielen,
Die sal dat moedich beest wel haest doen neder-knielen.

Let, vrienden, op u stuck, en houttet voor verdacht,

Als eenich groot gheluck u troutelt en belacht.

Fortuna vitrea est, cum splendet frangitur.

SOrdidus aut foeno nuper vel stramine taurus

Cincta triumphali cornua fronde gerit,

Et lavat effusum palearia crassa falernum

Et strepit argutis tibia festa sonis:

Jt pecus, & laetis mugitibus ęthera complet,

Nec stringi cultros in sua colla videt.

Sit suspecta tibi nimio sors lęta favore,

Jlla fovet multos, vt magis inde premat.

En prosperité, n'y a seurté.

LE beuf, couvert des fleurs, se brave par la rue
Au son du tabourin; mais le galant, qui tue,

Va tout ioignant a luy. quand grand bonheur te rit,

Cela te soit suspect, car le malheur te suit.

[p. 39]

Hev! Mala svnt vicina bonis.
XVIII.

Summè bona valetudo (secundum Hippocratem) summè periculosa est. Plerumque magnis gaudijs dolores adhaeres cunt. Magis periculosa navigatio est, cum, vento secundo, modò in hanc, modò in illam partem lascivit anceps velum, quam cum adverso turbine sinus obliquat gubernator. Solet Fortuna, inquit Caesar, quos pluribus beneficijs ornavit, ad duriorem casum reservare. Effusiorem risum lachrimae plerumque claudunt. Omnis enim felicitas dubia est, nec beatissimorum facilè vllus dixerit quamdiu talis futurus sit: Nam quod regnum est (inquit Seneca) cui non parata sit ruina, & proculcatio, & dominus, & carnifex? nec magnis illa intervallis divisa; momentum interest inter solium, & aliena genua. Quis enim ignorat magnas arbores diu crescere, vnâ horâ exstirpari. Quisquis es fortunam reverenter habe; non enim melius res secundae perdurant, quam si animus continens eas gubernet: potentia vtique mediocriter vsurpata omnia bona conservat, ait Dio.

GAnsch ende al wel-varende te zijn, is forgelijck, ende dient voor verdacht gehouden te werden, seydt Hippocrates. Een schip is in meerder gevaer, om door een sterckẽ voor-wint omgeslaghen te werden int gijben: als door een tegen-wint int laveren. Wt muytende toe-vallen van gheluck hellen veeltijdts tot sware veranderinghen, seydt Cesar. Het onmatich ende uyt-schetterende lachen werdt veeltijts met tranen besloten. Alle voorspoet is wanckelbaer: in voughen dat selfs de aldergeluckichste niet en weten hoe lange hun welstandt dueren sal. Wat heerschappije isser, seyt Seneca, de welcke niet den val, de vertredinge, den heerscher, iae den beul op de hielen na en gaet? En dickwils isser niet veel spelens tusschen d'een en d'ander. Op een Conincklijcke stoel verheven te zijn, ende selfs een voet-val te doen aen andere, is somwylen nau een ure tijdts verscheyden. Wie en siet niet dat hooghe boomen langhe wassen, en dickwils op een ooghen blick uyr-geroyt werden? Het is dan best t'elcken als ons het Gheluck toelacht, op ons hoede te zyn: op dat wy met het bedriechlijck lock-aes, ghelijck een domme visch, niet wech-gheruckt en werden.

Voor al u saken wel besint,
Wanneer u schip zeylt voor de wint:
Want die int gijben eens misdoet,
Verliest wel licht'lijck lijff en goet.

Sen. 28. Epist.

AD omne fortuitum bonum suspiciosi & pavidi stare debemus, & fera, & piscis spe aliquâ oblectante decipitur: munera ista fortunae reputamus? Insidiae sunt.

Pet. Armil. Lib. 8.

Effusam saepe laetitiam tristes & advcrsae res excipiunt.

Ovid. 4. Pont. 3.

TV quoque fac timeas, &, quae tibi laeta videntur,

Dum loqueris, fieri tristia posse puta.