Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 62]

Onder vrientschap schijn, het quaetste fenijn.

WEl maecht! u warme hant maeckt dat dees puyt dus cranck is,

En 'tis de rechte streec, die huydens-daechs in swanck is,

Ghy biet aen d'arme vorsch u vrientschap, soo het schijnt,

Maer laes! ghy touftse soo, dats' in u hant verdwijnt.

Geen vier brant sonder roock, gheen huys valt sonder craken,
Den hont bast eer hy bijt: merckt hoet de menschen maken,

Hun lach is dreyghement: door heusheyt stortmen bloet,

Int groeten, schuylt een vloeck; wie can zijn op sijn hoed'?

Inimicus amicum cum simulat, inimicissimus est.

VNa fovetque necatque manus, num virginis hoc est?

Perfida sit, fidei quę modo pignus erat?

Pręvia sunt flammę, sunt praevia signa ruinę,

Ante nec offendit, quam latret, ore canis:

At perimit, dum mulcet homo, ridendo minatur;

Blanda salutantis dextera, virus habet.

Quis vigil, aut sapiens humana pericula vitet,

Cum nullam hîc faciant pręvia signa fidem?

Le pire tour, soubz pretext d'amour.

CRuelle doucement tu couves la grenoüille,
Mais ceste traistre main d'vn meurtre, las! te soüille.

O l'homme malrusé! en tout qu'il faict il ment,

Menace quand il rit, & tue en caressant.

[p. 63]

Inimicvs amicvm simvlans, inimicissimvs.
XXX.

FRaus illa longè acerrima & maximè nocua, quae bonae fidei aut amicitiae spe cie sese insinuat: Multos ea perdidit, olim & nunc, exemplorumque plena omnia. Illud insigne, apud Guicciardinum, Petri Medicaet, inquam, simulatione & astu Alexandri sexti miserè circũscripti, de quo hoc tantum dicam, cum eodem auctore, & ipsius verbis; era nato commune proverbio, nella corte di Roma, ch'il Papa non faceva mai quello che diceva, & il Valentino non diceva mai che faceva. Periculosum, meherculè! genus hominum, natum exitio generis humani. Audacter Machiauellus, in saeculi dedecus, si vede per experientia (inquit) ne nostri tempi, principi haver fatto grand cose, chi della fede hanno tenuto poco conto, & chi hanno saputo con astutia aggirare i cervelli de gli homini, & a quello, chi ha saputo meglio vsare la volpe, è meglio successo. Falleris Machiavelle. Platonẽ audiamus qui Fidem fundamentum societatis humanae, perfidiam verò ejusdem pestem esse dixit; & Ciceronem, majores eum qui sociũ fefellisset, inquit ille, in virorum bonorum numero, habendum non putârunt.

T'Js t'alderschadelickste bedroch dat onder het dexel van vrientschap weet in te sluypen. T'vergif is aen niemandt beter in te gheven, als aen die ghene die het selve voor een genees-dranc aennemen. Van openbare vyanden is te wachtẽ, maer wat raet tegens dese, die met een gedaente van vrientschap vermomt, ons aencomen? t'was licht voor Alexander de seste, Paus wesende, en vrientschap veynsende, Pieter de Medicis te bedrieghen, sonderlinghe de wyle van hem geschreven wert, dat hy noyt en dede, t'gene dat hy seyde, en van den Valentiner, dat hy noyt en seyde, t'gene hy dede. Dit is een sorchelijeken hoop, gheboren tot verderf van t'menschelijck gheslachte: en evenwel derf Machiavel wel segghen, dat de Princen van sijnen tijdt, die door veynsen aen andere het hooft hebben weten te verbinden, best gevaren zijn. T'is raes Machiavel. hoe veel beter spreeckt Plato! Trouwe (seyt hy) is t'gront-stuck vant borgherlijck leven: maer het bedroch loont eyntelick sijn meester.

Plin. lib. 31. cap 2.

PEriculosiores sunt fontes, qui lympidis aquis blandientes, oculis tamen pernitiem afferunt: minus formidandi qui ipsâ specie testantur aquas esse fugiendas: ita difficilius vitantur mala' quae boni praetextu fallunt.

Diog. Laert

NVllae sunt occultiores insidiae, quam hae quae latent in simulatione officij, aut in aliquo necessitudinis nomine. Nam eum qui palàm est adversarius, facile cavendo vitare potes. Troianus equus ideò fefellit, quia formam Minervae mentitus est.