Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 66]

Gheen dorre blom, is vvelle-com.

WAnneer eẽ versche roos haer blaykens gaet ontluycken,
De biekens, cleyn en groot, het coomter al in duycken;

Maer als haer purper-root verslentst daer henẽ sijght,

Dan staetse daer alleen, en gheen besouck en crijght.

Wanneer een stadt of Staet vervalt, en gaet beswijcken,
(Een mensch heeft sijnen tijt, soo doen oock selfs de Rijcken)

Een yder wijckter af, die haer wel eer verkoos,

Vrient, soo ghy honich souckt, vlieght na de versche roos.

In caducum parietem non inclinandum.

ARcanas procerum technas, & principis artes,

Juraque regnandi nosse putantur apes:

Floribus hae nitidis, violisque recentibus hęrent,

Languida si qua rosa est, incomitata jacet.

(Sceptra superba labant, sunt & sua funera regnis,

Non homini tantùm stat sua fixa dies.)

Quid tibi cum miseris? foelicia foedera quęre;

Languida, crede mihi, nil rosa mellis habet.

De rose flestrie nul se soucie.

LA rose qui ià chet, la mouche à miel ne touche;
Mais la gaillarde fleur baisotte de sa bouche;

Voila vn traict d'estat: l'àbeille nous apprend

Que ioindre ne se faut au prince declinant.

[p. 67]

Ne in cadvcvm parietem.
XXXII.

HOmines Politici cum, de foederibus ac societatibus principi vel reipublicae quaerendis ac ineundis, deliberant, eodem ferè modo, quo Photinus coram Ptolomaeo contra Pompejum, ratiocinari solent,

Dat poenas laudata fides, cum sustinet, inquit,
Quos fortuna premit. Fatis accede, Deisque,
Et cole foelices, miseros fuge.

Orientem solem adorare solet Maxima Belluarum; sic & Magnates. In caducum quippe parietem si quis inclinet, & ipsum ruere, & parietem evertere mutuâqne sese ruinâ conficere saepè compertum est. Certè tam in publicis, quàm in privatis negotijs, quocunque se fortuna, eodem etiam favor hominum sese inclinat, ait Trogus.

Nulla fides vnquam miseros elegit amicos.

In quam domum, inquiunt, vespillones veniunt, signum est funeris; reipublicae labentis, ad quam fulciendam adhibentur socij debiles, ac miseri; quaerunt ij

Qua cum gente cadant.

Societatem autem civilem jam ab initio vtilitas concivit, & continet. ait Philosoph.

STaets-luyden, soo wanneermen in bedencken leyt wat verbonden ende vrientfschappen voor Princen geraden syn, oft niet: plaghen veeltijts te reden-cavelen ghelijck Lucanus schrijft dat Photinus, inden Raedt van Ptolomeus Coninck van AEgipten, teghens Pompeium ghedaen heeft, aldus sprekende,

Wildy helpen dees off gheen,
Die t'gheluck nu stoot daer heen,
En vermenghen uwen Staet
Met een, die het qualijck gaet,
Hout voor seker dat sijn val
V me nederrucken sal,
Dies u aen die syde stelt,
Daer t'gheluck, en God naer helt.

Den Elephant is niet ghewoon anders, als een rijsende Sonne aen te bidden: de Groote volghen den aert van dar groote Ghedierte. T'is sorchelijck op een wanckelbaren muer te steunen, midts men lichtelick den muer soude doen vallen, en selfs daer onder blijven. T'sy in ghemeene, t'sy in bysondere saken, werwaerts t'geluck, derwaerts draeyt en neycht haer oock de gunste der menschen. Niemant, die vrientschap souckt, voucht hem by den ellendighen. Om onderlinghe nutticheydts en voordeels wille woonen de menschen by malcanderen: de eene handt wast de andere, om datse selfs schoon soude werden: den man neemt de vrouwe, de vrouwe den man, yder om eyghen ghemacx, wille. Ende hier in bestaet den bant des Burgerlijcken levens, seydt Aristotel.

Lucan. lib. 8.

.... Fatis accede, deisque;
Et cole faelices, miseros fuge.

Lips. Civil. Doct. lib. 6.

SOcios legi suadeam qui vtibiles & viribus, & loci opportunitate, esse possint: nam infirmis aut miseris quid te jungas?