Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 82]

VVt de reden, kent de zeden.

V dochter, soo ghy segt, neemt dickwils haer ghenuchte
In eyers uyt te broen, en seyt dan, voor een cluchte,

Siet vader, dit's mijn kint, hier ben ick moeder van:

Ghy vraeght wat dit beduyt; u dochter wil een man.

Let vry wel op dat broen, denckt om dat moeder noemen,
Het een' is enckel hitt', het ander is verbloemen

Van, ick en weet wat, lust. Wel, hout u dochter uyt,

Off seker 'twert een vrou, oock eerse wert de bruyt.

Ex signis futura.

OVa fovet volucrum, tenerisque inserta papillis

Lydia bombycum semina parua gerit:

Hinc veniunt foetus, hinc se vocat illa parentem,

Hei mihi! ludendo nomina vera petit:

Re cupit esse parens, quae matris imagine gaudet.

Si sapis, ô pater, hęc signa reconde sinu:

Quin age, quemque voles habeat tua nata maritum,

Quem noles, generum vel dabit illa tibi.

Par les meurs cognoit-on les humeurs.

MArgot ayant au sein couvé vn oeuf, fretille,
En mere se nommant. Iean marie ta fille,

Vn gendre, qui te plaist, bien tost te faut choisir;

Ou ta Margot prendra mary a son plaisir.

[p. 83]

Ex signis, fvtvra.
XL.

PAtri, annè nupturiat filia, secum deliberanti, testimonijs longè petitis neutiquam opus est; oculi, supercilia, vultus denique totus, sermo quidam tacitus mentis est, ait Cicero, &, vt Poëta,

Ex tacito vultu scire futura licet.

Posthumia, virgo Vestalis, de incestu caudam dixit, ob suspicionem elegantioris cultus, ingeniumque liberius, quam virginem deceret. Vt Livi. & Plutarch. testantur. Ex vultu, ex cultu, ex incessu, imò & sermone, qui saepe incautis excidit, praejudicialem de moribus totâque vitâ quaestionem Veteres instituisse, satis patet: Loquere, inquiebat Socrates ad puerum, vt te videam; speculum enim animi, sermo est. Concludam, cum Hieronimo, pro signo, inquit, interioris hominis sunt verba erumpentia; libidinosum, qui sua vitia callidè celat, interdum turpis sermo demonstrat. Vultu & oculis dissimulari non potest conscientia, dum luxuriosa ac lasciva mens elucet in facie, & secreta cordis, motu corporis ac gestibus indicat. Plura de indicijs filiae ad nuptias properantis, vide in quinto ac sexto Emblemate Libelli nostri de Officio Virginis in cast. amor.

Een vader willende ondersoucken of sijn dochter het hooft na t'hou wen begint te hanghen, en behoeft de bewijs-redenen van sulcx by stoelen en bancken (soomen seyt) niet te gaẽ soecken, hy en houft maer te letten of den doeck nae de vryer begint te staen, dat is, hy en dient maer acht te nemẽ op haer manierẽ van doẽ. de oogen, woorden, ende het wesen selfs sijn als geduerige boden, en stilswijgende getuygẽ des hertẽ, seyt Cicer.

Wt het trecken van de mont
Kent men dickwils 's herten gront.

Ovidi. Posthumia, een vande Nonnẽ vande God dinne Vesta, is van oneere verdacht en beticht gewerdẽ, alleenlie om haer geestige cleedinge wille, en overmits sy wat vry moediger vã gelaet was, als sodanigen maecht wel betaemde. Eenige vãde oude hebbẽ uyt ymants uytterlijck gelaet, en insonderheydt uyt sijn woorden, over des selfs gheheele leven wel derven vonnis strijcken. Spreect seyde Socrates tot den Iongeling, op dat men sien mach wat gy voor een zijt. S'menschen reden, is een spiegel sijns harten. Siet hier van het 5. en 6. Sinnebeeldt in onsen Maechde-plicht.

Lucret.

VT bibere in somnis sitiens cum quaerit, & humor
Non datur, ardorem in membris qui stinguere possit,
Tum laticum simulacra petit, frustràque laborat.

Contr. 8. lib. 6.

APud Senecam virgo vestalis, quia hunc versiculum scripsisset, Foelices nuptae! moriar, nisi nubere dulce est: incesti postulatur: & in eam sic dicitur: Foelices nuptę, cupientis est. Moriar nisi, affirmantis. Dulce est, quam expressa vox! quam ex imis visceribus emissa! Incesta est, etiam sine stupro, quae stuprum cupit.