Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 94]

Spaert, manneken, spaert,
Datter een ander vvel af vaert.

SOo lang'den ezel leeft, wert hem den rugh' versleten,
Door daeghelijckschen last, wat distels is sijn eten:

Maer steeckt hy eens de moort, sijn been wert tot een fluyt,

Dat levendich was stom, maeckt, na zijn doot, gheluyt.

Als Vaertjen heeft ghespaert, het Soontjen coomt ten lesten,
Dat schinckt, dat drinckt, dat klinckt, dat gheeftet al ten besten,

Dat singt, dat springt, dat vingt, dat voghelt, jaecht en vist,

Ontijdelijck verspaert, onnuttelijck verquist.

Avarum excipit prodigus.

DVm tibi vita manet, miserandę sortis aselle,

Non intermisso membra labore gemunt:

Jntereà tribulis & amarâ vesceris herbâ,

Vixque datur gelido fonte levare sitim:

Sed morere, infoelix, mox tibia festa sonabit,

Et tua pastor ovans ducet ad ossa choros.

Quaerat avarus opes, iam prodigus imminet hęres,

Qui malè congestas dilapidabit opes.

De pere gardien, fils garde-rien.

TEs iambes, par travail, te craquent, pauvre beste,
Et peu apres ta mort serviront a la feste,

Des flustes & haut bois. D'vn pere espargneur,

Sort ordinairement vn fils trop gaspilleur.

[p. 95]

Avarvm excipit prodigvs.
XLVI.

ALutarium piscem coenum fodere memorant, Sargum autem piscem, qui eum sequitur, excitatum pabulum devorare, vix aliter in vitâ humanâ sese res habere notatum est: homines nimirũ attentos ad rem, qui coenũ fodiendo, id est, vilissimis quibusque ac laboriosissimis ministerijs indies operam dare solent, Sargos sequi, id est, liberos vel haeredes plerumque habere ignavos ac prodigos, qui opes, multo cum sudore vix vnciatìm collectas, celerrimè diglutiant, nec rarò in vnius scorti marsupium effundant, atque ita vt Sen. verbis vtar) quidquid longa series multis laboribus, multâ Dei indulgentiâ struxit, id vnus dies spargit, ac dissipat,

Longique perit labor irritus anni.

Bene igitur Sapiens Eccl. 2.18. Detestatus sum, inquit, omnẽ industriam meam, quâ sub sole studiosissimè labor avi, habiturus haeredem post me, quem ignoro vtrum sapiens an stultus futurus sit. Estne quidquam tam vanum? & tandem concludens, Nonne melius est, ait, comedere & bibere, & ostendere animae suae bona de laboribus suis? hoc etenim de manu Dei est.

DEn Seem-visch is ghewoon het slick om te wroeten, maer den visch Sargus (die hem veeltijts volgt) isser cnap by, en sloct het aes, dat een ander opgejaecht en bearbeyt heeft, gierichlijck int lijf. Het gevalt veeltijts so onder den menschen, dat nae een slick-wroetende Seem-visch, dat is, na een deunen en wreckigen spaer der, die uyt vuylheyt sijn goet te samen heeft gheraept, volcht een verteerende Sargus, dat is, een quistigen op-snapper, die het verspaerde goet, onnuttelijck door de billen slaet, en dickwils t'eender reyse inden schoot van een hoere off haer dochter uytstort, al wat met moeyte en commer in veel jaren by den anderen is versamelt. Den Wijse-man heeft dan wel gheseyt, Eccl. 2.18. My verdroot alle mijns arbeyts, die ic onder de sonne hadde, dat ick dien eenẽ mensche laten moefle, die na my sijn soude, en wie weet of hy wijs of dul zijn sal? Eyndelick besluyt hy, seggende isset dan een mensch niet beter dat hy ete en drincke, en dat hy sijn ziele wel doe van sijnnen arbeyt? ja sulcx sach ick dat van Godes hant comt.

Horat. Lib. 2. Od. 14.

ABsumet haeres caecuba dignior,
Servata centum clauibus, & mero

Tinget pavimentum superbo,

Pontificum potiore coenis.

Idem.

SEd quia perpetuus nulli datur vsus, & haeres
Hae redem alterius, velut vnda supervenit vndam,
Quid vici prosunt, quidue horrea, quidue calabris
Saltibus adjecti lucani?