Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 102]

Condy niet gheven, soo hebdy gheen neven.

ALs ons de huyt van vet, van bloet de aders swellen,
Dan comen luys en vloo 'tghesonde lijff versellen;

Maer als het lichaem sterft, off wel in cranckheyt sucht,

Al dat gheselschap tijd in haesten op de vlucht.

Veel maegschap vindy wel en vrienden als met hoopen,
Soo lang' als het gheluck en kanse met u loopen,

Maer laet van teghen-spoet eens hooren het ghedruys;

Dan is de vrientschap uyt, dan isser niemant 't huys.

Viri infortunati procul amici.

DVm distenta cutis pinguedine, sanguine vena,

Sunt comites homini vermis, & atra pulex;

At simulac lentum mors congelat aegra cruorem,

Neuter adest; nec enim, quo foveatur, habet.

Blandus adulator nitido comes haeret amico,

Lenis honoratam dum vehit aura ratem:

Hunc videas, piceis cum sors tonat atra procellis,

Jn medio socium deseruisse mari.

Aux pauvres gens, amys ny parents.

LEs pous s'en vont de nous, prevoyants la ruine
De nostre corps; helas! noz gens font pauvre mine,

Quant le malheur nous prend, & laissent nostre huys:

Les malheureux par tout ont guere des amys.

[p. 103]

Viri infortvnati, procvl amici.
L.

MVres ruinam domus naturali quodam instinctu praenoscere, moxque solum vertere re ipsâ Melampum comperisse, &, ipsorum beneficio, salvum abijsse, memoriae proditum est. Cujus rei fides sit penes auctores. Nobis satis est, similitudine à muribus desumptâ, vulgarium amicitias lectori hîc depictas exhibuisse, quas haud dubiè, cum spe questus ac emolumenti factae sint, vtilitas commutata dissoluit, vt ait Arist. Facilè, ait idem, amicitia ob vtilitatem comparata dirimitur, nam vtile non idem permanet, sed aliud aliàs efficitur: At ea ne nomine amicititae quidem digna est; detrahit enim amicitiae majestatem suam, qui illam parat ad bonos casus, ait Seneca: nam sincerae fidei amici praecipuè in adversis rebus dignoscuntur, in quibus quidquid praestatur, totum a constanti benevolentiâ proficiscitur, ait Val. Max. Divitiae, inquit Salomon Proverb. cap. 19.4., addunt amicos plurimos, a paupere autem & hi, quos habet, separantur.

Dat de muysen, door seker heymelijck ingeven vande nature, den val van de huysen, daer sy in sijn, con nen gewaer werdẽ, verhalẽ de schrijvers eenen Melampum metter daet bevonden te hebben; want sieck te bedde liggende, en siende de muysen met groote hoopẽ verhuysen, wiert daer door beweecht mede pack en sack te makẽ, eñ van daer te vertrecken, ontgaende also den val, die hem andersins, so 't scheẽ, soude getroffen hebben. Watter van sy, des gedragen wy ons totte waerheyt, genoech sijnde dat wy by de gelijckenisse vande muysẽ, die wankelbare en vervallige huysen mijden, af-beelden de vrienschappen vanden ghemeenen hoop des werelts, de welcke op hope van voordeel begonnẽ wesende, terstont alst anders gaet, gewoon sijn op te houwen. Goet maeckt veel vrienden, seyt Salomon, Proverb. 35. vers. 4. Maer den armen wort van sijne vrienden verlaten. Doch de sulcke en zijn den naem van vrienden niet weerdich, want (ghelijck Seneca segt) hy doet de weerdicheyt van de vrientschap te cort, die de selve maer in voorspoet en gebruyckt.

Lucan.

NVlla fides vnquam miseros elegit
amicos.

Plutarch.

MVscae in popinis non manent, si desit nidor: Et vulgares divitum amici non perseverant si non sit vtilitas.