Stvltitiam pativntvr opes.
LI.
DE Bucephalo Alexandri Magni equo memoriae proditum est, eum, cum nudus esset, equisonem, nihil reluctando, admittere solitum; regijs verò phalaris ornatum, neminem, nisi Regem ipsum, ferre voluisse; in reliquos saevijsse. eodem modo plurimos hominum affici, prudentiores notant. Plerumque videas foelicitatis ac moderationis dividuum contubernium esse, ait Valer. Difficilius est reperire virum, qui bona pulchrè ferat, quam qui mala: illa enim luxuriam & impotentiam multis, haec verò moderationem adferunt, ait Xenephon. pauci, qui multùm vini ferant; pauciores qui, dulci fortunâ ebrij, non labantur. Magnae foelicitatis est, inquit Curtius, a foelicitate non vinci. Da mihi circumspectum virum, tamen inter multa obsequia fortunae, non satis cauta mortalitas. Novi ego duos, quorũ alter mendicum in famulum, alter ancillam in vxorem sibi assumpserat, vt memoriâ scilicet beneficij magis obsequentes experiretur: falsus est. Ille, quod proprium mendicorum est, ventre curato, nihil curabat; illa, protinus fit foetâ truculentior vrsâ; at miser ille dum
Ancillam voluit ducere, duxit heram.
EEn landt (seyt Salomon Pro. 30.21.) wert dryderley onrustich, en het vierde en cant niet verdraghen: een knecht wanneer hy Coninck wert, Een zot wanneer hy broodts te sat wert, &c. Een boose vrouwe wanneer die ter echte ghenomen werdt, een dienst-maecht wanneer die haer vrouwen erfghenaem werdt. Men schrijft van Bucephalo, het peert van Alexander de groote, dat het, alst slecht en ongeciert uyt den stal quam, de stal-knechten toeliet op hem te climmen: maer als het selve met het Conincklijck cieraet costelijck omhanghen was, en mochter niemandt ontrent comen, als den Coninck selfs. Dusdanich is den aerdt by naest van alle menschen, arm zijnde, zijn sy cleyn in haer eygen oogen, maer so haest sy wat beter vermogen, werden sy als onverdraechelijck, ende en willen haer slechte vrienden niet kennen. Ick hebbe wel eer twee luyden gekent, den eenen nam eenen bedelaer vande strate, en stelde hem over sijn saken: den anderen troude sijn meysen: beyde omghewilligen en nederighen dienst van hun te trecken. Wat wasset? den bedelaer sijnen buyck besorcht hebbende, liet voorts fiolen sorghen, ende soo haest hem de cruymen begosten te steken, speelde dapperlijck de beest. Het meyssen des nachts de vrouwe zynde, en wilde voor al des daechs het jonck-wijf niet wesen: en steldet soo aen dat den goeden man sijn hooft cloude.
Soo yemant brengt een Sloir ter eer,
Sy speelt de Iuff vrou al te seer.
So qualijck connen geluck en maticheyt te samen woonen.
Claud.
Asperius nihil est humuli, cum surgit in altum.
Seneca.
Fortuna nimis quem fovet, stultum facit.
Auteursrechtvrij