Amicvs certvs in re incerta cernitvr.
XXVII.
MAgis moralis, quam Theologici argumenti est carmen huic Emblemati adscriptum; nos id paulò aliter, pro subjectâ materia, hîc interpretemur. Gaepa, levi brachio dũ tractatur, prorsus sen sibus humanis innoxia est, durius pressa, mox odore nares oculosque offendit. Ita plerosque homines affectos esse accusator ille fratrum, Diabolus inquam, in personam Iobi (licet in eo falsus) callidè inclamat: nunquid, inquit, Iob frustrà timet Deum? nonnè tu operibus manuum ipsius benedixisti? Sed extende paululum manum tuam, & tange ea quae possidet; mox in faciem benedicet tibi. Ea sanè est naturae humanae fragilitas, Deum, dum leniter nos habet, laudamus; si castiget, ilicò voces impiae, ac murmura. Verissimè Veritas; qui super petrosâ seminatus est, inquit, hic est, qui verbũ audit & continuò cũ gaudio illud accipit, nõ habens autem in seradicem, temporalis est, ac factâ tribulatione continuò scandalisatur. At tu, ne nos inducas in tentationem, Domine, potiusque nobiscum age ex verbo tuo quod locutus es (in Psal. 89.32.) Si justitiam meam profanaverint, visitabo in virgâ iniquitates eorum; Misericordiam autem meam non dispergam ab ijs.
NA dien het Ghedicht op dit Sinne-beeldt meer op de Seden-leere, als op een Christelijcke Bedenckinge schijnt te trecken: so sullen wy d'uyt-legginge daer van wat nader brengen tot de stoffe, die wy in dit deel verhandelen. Den Aiuyn maer saechtjens aengeraect, en geeft van sich gheen quade lucht, maer gheperst zynde qúetst beyde de oogẽ eñ den neuse vande omstanders. De menschen meest aldus genegen te zyn, poocht den lasteraer der Broederen (den duyvel) waer te maken, inden persoon vanden lijtsamen Iob: Meyndy (seyde hy) dat Iob om niet God vreest, ghy hebt het werck zyner handen geseghent, sijn huys bewaret, &c. steect u hand uyt, en tastet hem aen, hy sal u seghenen in u aensicht. T'is een swackheydt van veel menschen, dat sy, soo lange hun saken wel gaẽ, God lovẽ, maer als sy eens hart werden aen getast, werpen strax, ick en weet niet wat, laster-woorden tegens den hemel. Het zaet (seyt den Mont der waerheydt) dat op steenachtighe plaetsen ghesaeyt is, zyn dese, die het woordt hooren, en ontfanghen het selve met vreuchden, maer, den tijt van vervolginghe comende, als gheen wortel hebbende, werden terstont geerghert. Maer, ó Heere onsen God, en leyt ons niet in versouckinghe: maer handelt liever met ons nae uwen woorde, dat du door dijnen Propheet ghesproken hebrst (Psal. 89.32) Soo sy mijn ghebodt niet en houden, Soo wil ick hen metter roede te huys soucken, ende haere misdaet met plaghen: Doch mijne genade en wil ick van hun niet wenden.
ISID. LIB. 3. DE SVM. BON.
JN prosperitate incerta est amicitia, nescitur enim an persona an foelicitas diligatur.
PROVERB. 17.17.
L'Intime ami aime en tout temps & naistra comme vn frere en la destresse.
ECCLECIASTIQ. 37.1.
JL n'y a point d'amy qui ne die; ie suis aussi de ses amis, mais il y en a tel qui n'est ami que de nom.
3. O meschante pensée d'ou es tu roullée pour couvrir de tromperie toute la terre!
Auteursrechtvrij