Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 66]

1 Tim. 5.9.
De vrouvven dat sy in reynen cleede haer selven vercieren met schaemte ende maticheyt, &c.

GHy claeght ons, Iaquelijn, en thoont u dus verbolghen,
Dat u staech, waer ghy gaet, de Venus Ianckers volghen,

En trachten na u eer: wel aen, ick weet u raet;

Leght af u wulpsch ghetoy, doet wegh u geil ghelaet;

Stelt deftich u ghebaer. Wy sien ontrent de roosen,
Soo langh die op hun steel aen-lockelijcken bloosen,

T'gheflicker van de bien: het dorre bloemken rust:

Daer t'cleet is slecht en recht, daer woont geen dertel lust.

Auferimur cultu.

SCurra pudicitiam ne quis tibi voce lacessat,

Consilium poscis saepe, Tryphoena, meum:

Adsit vbique pudor, cast ique modestia vultus;

Hac lasciva manus sistitur arte proci.

Multa vagatur apis, denso strepit agmine crabo,

Dum rosa purpureo flore superba nitet;

Condat opes; aliò mox turba molesta volabit,

Et sua mella rosis intemerata manent.

Eccl. 11.4.
Ne te glorifie point en parures d'accoustrements, & ne t'esleve point au iour de la pompe.

LA fine mouche-a-miel, & le desir lubrique
S'en vont d'vn pas esgal, pareille est leur practique;

L'abeille ne s'assit sur langoureuse fleur:

Le fol amour ne touche a ceux d'vn humble coeur.

[p. 67]

Avferimvr cvltv.
XXXII.

ESto cultu modicus (ait ex antiquis aliquis) sermone facilis, ore probo, animo verecundo. Honestum sanè ei vile est, inquit Romanus Philosophus, cui corpus nimis carum est. Hinc virgines Vestales, elegantiori cultu ac vestitu decoratas, in suspicionem invisae virginitatis vocatas olima Romanis fuisse, lègimus. Iudicabant enim viri prudentissimi non modò tacitum judicium mentis non satis pudicae, verùm etiam apertum lenocinium vestibus inesse, quo lascivi juvenum oculi allicerentur, ac in libidinem raperentur; vt enim hederam suspensam vini venalis indicium, ita cultum immodicum pudicitię, arbitrabantur. Dicamus ergo, turpe Christiano esse, cum animam habeat, captare laudes ex corpore.

WEest (seyt een vande Oude) matich in cleedinge, gemeensaem in spraecke, heus van monde, eerbaer van herten. Die te veel hout van sijn lichaẽ, hout weynich vãde eerbaerheyt seyt Sen. De Nonnẽ vãde Goddinne vesta wierden byde Romeynẽ in verdachtheyt gebracht van oneere, soo haest de selve eenige uytwendicheyt in hare cleedinge bestonden te bethoonẽ; want sy oordeelden dat het uytmuytende cieraet, niet alleen lijc was een stilswygẽde teykẽ van eẽ wulps gemoet, maer selfs een openbare aẽlockinge van alle dertele oogen: want gelijck het uythangen van de veyl-cranssen voor de Herbergen, een teykẽ is datter wijn te coopẽ is, soo meynden sy dat een uytwendich cleet een peyl was van veyle eerbaer heyt. Laet ons dan besluyten, datter voor een Christen niet en voucht, eere te soucken uyt de vercieringhe des lichaems, ter wylẽ hy wat anders heeft dat met beter reden by hem behoort verciert te werden, namentlijck sijne Ziele.

1 PETR. 3.

MVlierum ne sit extrinsecus capillatura, aut circundatio auri.

THEOPHRAS.

MVlier nec alios videre, nec ipsa videri debet, si eleganter ornata, utrumque enim ad res inhonestas incitamentum est.