Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 74]

Math. 26.41.
VVaeckt, ende bidt; op dat ghy niet en comt in versoeckinghe.

SOo haest de gladde slang, tot ledicheyt gheneghen,
Leyt sorgheloos daer heen, int coele gras gheseghen,

Valt haer de spin op t'lijf, en eer sy t'wert ghewaer

Soo is haer t'breyn ghequetst, soo is de spin van daer,

O schadelijck vergif, uyt ledicheyt gheboren!
Door dy heeft menich helt sijn eer en glans verloren.

Draeght sorghe dat gheen tijt in luyheyt u ontsnapt,

Dat u de helsche spin niet ledich en betrapt.

Quid dormitis? surgite & orate, ne intretis in temptationem.

FRonde super viridi, radijs tepefactus eois

Otia dum serpens desidiosus agit,

Ex alto tenui se librat aranea filo,

Et colubrum paruâ cuspide fundit humi.

Otia virus habent, & habet sors laeta venenum;

Delitijs vitijs mentis aperta via est.

Sperne voluptatum illecebras, puer, otia sperne,

Hoste sub aërio ni cecidisse velis.

D'oisiuité, tout peché.

ASsaillir le serpent l'araigne oncques n'ose,
Si non quant il au bois, se laschement repose.

Nul est plus aisement du tentateur surpris,

Qu'vn tel, qui a les sens d'oisivité saisis.

[p. 75]

Ne diabolvs te otiosvm inveniat.
XXXVI.

VItij aut virtutis animus domus est, inquit Philo: vel, vt Bernard. cor hominis, sicut molendinum, voluitur velociter, &, quidquid imponitur, molit; si autem nihil imponitur, seipsum consumit. Omnia otio deteriora sunt, lapis non revolutus obducitur musco. Ferrum, nisi vtaris, rubigine consumitur; aqua, nisi moveatur, vitium capit; vestis seposita tinearũ fit habitaculum: otiosa mens, vitiorum domicilium. Transivi, inquit Sapiens Prov. 24.30, agrum hominis pigri, & ecce! totum repleverant vrticae, & maceria lapidum distructa erat. Otiosas viduas notavit Apostolus, 1 Tim. 5, vt verbosas, & loquentes quae non oportet. Quid plura? Otium nugarum mater est, noverca virtutum, ait Bernard. Nihilque in totâ vitâ adeò bonae mẽti adversum, quam nihil agere. Apage mihi igitur cũ istac peste. Semper aliquid honestae rei agamus, ne aut Deus, cum nos invisit, aut Diabolus ubi nos tentat, oscitantes & vacuos nos inveniat.

HET ghemoet des menschen (seydt Philo) is een woon-plaetse ofte vande deucht, ofte van ontucht: ofte (ghelijck Bernardus seydt) des menschen herte is als een Molen, het draeyr ghestadelijck omme, ende maelt al watter wert inghebracht, maer indien ment ledich laet, soo verreeret sick selven. Door stilstant vererghen alle dinghen. Een steen, soo hy niet dickwils omghewentelt en werdt, is seer haest overloopen van mos en ruychte: Als het yser rust, soo roest het. Sril-staende wateren werden haest stinckende. Opghesloten cleederen crielen van motten ende schieters. Een ydel ghemoet is een herberge van sonden: Een ledich mensche, des duyvels oorkussen. Ick ginck, seyt den Wijse-man, voor by den acker der luyen, en siet! daer waren enckel netelen op, ende hy stont vol distelen, ende den muyr was neder ghevallen. Prou. 24.30. De ledighe Weduwen beschuldicht den Apostel als clapachtich, ende spreeckende dat niet en betaemt, 1 Tim. 5. Int corte, ledicheydt is een moeder van beuselingen, een stijfmoeder van deuchdẽ. Laet ons dan sorge dragen, dat, en God, als hy ons comt besoucken, en den duyvel, als hy ons comt quellen, ons besich moghen vinden, met eerlijcke oeffeningen.

Die voor quaet hem mijden wil,
Magh noch ledich zijn, noch stil;
Want ghemeenlijck ons ghemoet
Doet dan quaet, alst niet en doet.

MATH. 13.

CVM autem dormirent homines, venit inimicus, & superseminavit zizania in mnedio tritici.

HIERON. IN SERM.

ALiquid operis facito, vt te diabolus inveniat occupatum, non enim facilè capitur a diabolo qui bono vacat exercitio.

1 IEAN. 5.18.

NOus scavons que quiconque est né de Dieu, ne peche point: mais qui est engendré de Dieu, se contre-garde soi mesme, & le malin ne le touche point.