VVat de bequaemheyt werct.
Het xxxviii. Capit.
Het officie dan, dat hier wt spruyt, strect hem eerst hier toe: te weten tot eendrachticheyt ende onderhoudinge der naturen. Volghen wy dese dan tot een leytsman, soo en moghen wy nemmermeer dolen: maer sullen verweruen tghene dat van naturen subtijl ende scherpsinnich is: ooc mede dat bequaem tot de vergaderinghe ende tgheselschap der menschen, ende dat sterck ende dapper is. Maer d'aldermeeste cracht vande bequaemheyt, is gheleghen in de maticheyt, daer af ick nv disputere. Ten is ooc niet ghenoech dat de beweghingen des lichaems, die ter naturen bequaem zijn, wel geschict werden: maer men moet veel meer arbeyden om de beroeringen des herten, die mede ter naturen geuoecht zijn, bequaem ende gheschict te maken nae der naturen.
Auteursrechtvrij