is een bequaemheyt die so metter naturen ouer een draecht, dat de bescheydenheyt, maticheyt, ende eenrehande gedaente van eersaemheydt daer inne verschijnt. Men mach wt de bequaemheyt welc de Poeten nae volghen, wel sien dat de Philosophen dees oock ghemeent ende verstaen hebben. Maer dan seytmen dat de Poeten de bequaemheyt volghen, als si elck personagie doen spreken soot hem toebehoort ende zijn staet eyscht. Ist dat si Aeacum oft Minos doen segghen.
Laetse hatel wesen. Als si my maer vreesen.
Dit sal onbequaem schijnen soomen seyt dat dese rechtuaerdich geweest zijn. Maer spreect dat de tyran Atreus, tsal met lusten ghehoort werden: want dan zijn die tyrannissche woorden in eens tyrannen mont bequaem. Nv oordeelden de Poeten wat yeghelijck betaemde, wt de persone: maer de nature selfs heeft ons elc een persone gheschapen van grooter waerdicheyt, edelder dan alle dieren. Daeromme moghen oock de Poeten onder grote veranderinge van personagien, iae ooc onder sondige personages, nae haer goetduncken achten, wat elc betaemt te seggen. Maer want ons, door de nature, ons deel van stantuasticheydt, van bescheydenheyt, van maticheydt ende van eerbare schaemte verleent is, ende
Auteursrechtvrij