Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 330]

Mijn hutteken in den woude.

Ic weet in den bosch een hutteken blincken
Met dorren riet ende mos ghedect,
Waer 's ochtends vroegh dat liet der vincken
Een vroom ghesin ten arbeit wect.
Mi dunct, ic hou soo trou als die winghert
Met mijnen arm die woonst omslinghert.

Syringh ende vlierentwijghen bloeijen
Van wedersiden omme die hut,
Twee tortels in der linde broeijen,
Die dit verblijf met lommer schut.
Ghi hoort hier ooc al cabbelend stroomen
Een vlieteken onder den wilghenboomen.

Ooc vloeit mi melc in reine schalen
Ende honingh op mijn morghenbroot,
Ic hebbe tot sangheren nachtegalen
Ende dapperen hongher tot dischghenoot.
So blide als ic in deser woningh
En is voorwaer gheen aertsche coninc.