threnos

Etym: Gr. thrènos = klaaglied, lijkzang.

Gelegenheidsgedicht bij de verwoesting van steden, maar vaak ook wordt de term algemener gebruikt voor elegie. De threnos of threnodie behoort tot de funeraire poëzie als onderdeel van de mortuaire literatuur en behelst daarom de vrijwel altijd daarin voorkomende onderdelen laus, luctus en consolatio (lofprijzing, klacht en vertroosting). J. van den Vondels ‘Klaghte op den ondergangk der Rijcksstede Aken’ (WB-ed., dl. 8, 1935, p. 193-195) uit 1656 is een voorbeeld van een threnos.

Lit: M.A. Schenkeveld-Van der Dussen, ‘Poëzie als gebruiksartikel: gelegenheidsgedichten in de zeventiende eeuw’ in M. Spies (red.), Historische letterkunde. Facetten van vakbeoefening (1984), p. 75-92.