inversie

Etym: Lat. in-vertere = om-keren.

Omkering van de gewone volgorde, meer bepaald plaatsing van het subject na de persoonsvorm. In het Nederlands gebeurt dat bijv. als een zin begint met een ander zinsdeel: 'morgen kom ik wat later'. Als stilistisch kenmerk komt inversie vooral voor in emotioneel taalgebruik: 'prachtig was het daar!' In dit laatste geval krijgt 'prachtig' bovendien extra nadruk.

Zie ook anastrofe en postpositio.

Lit: M. Gerritsen, 'Divergent word order developments in Germanic languages: a description and a tentative explanation' in E. Fisiak (ed.), Historical syntax (1984), p. 107-135 • T. MacKay, 'Subject inversion in English, French, Italian and Dutch and empty subjects in German' in Papers study contrastive linguistics (1986) 21, p. 93-100.