Een liedje voor een cent

[p. 24]

[p. 25]

Leentje Buur

Leentje Buur is nooit meer thuis,
nooit meer woont zij in haar huis.
Alle kamers zijn er kaal.
Leentje zegt: ‘'t Is een schandaal!
Iedereen, die bij me kwam,
van me leende, van me nam,
is nooit meer weerom gekomen.
Nu is álles meegenomen!
Zonder tafels, stoelen, bedden
kan ik me toch echt niet redden.
Zonder kleden, lampekronen
kan een zinnig mens niet wonen.
Zonder vorken, messen, borden
zou een mens een viespeuk worden.
Zonder potten, pannen, treven
kan geen ordelijk mens meer leven.’

En omdat het zo niet ging
lichtte ze de voordeurkling:
dan zou ze het hálen gaan!

Maar een jas had ze niet aan,
zelfs geen jurk, zelfs geen hoed.
Ze liep in haar ondergoed.
Dat was oud en vol met gaten
daarom was 't haar ook gelaten!

Het huis staat al een tijd te huur,
het lege huis van Leentje Buur.