ras een goed vuer van dennenspelden aen, de vrouw warmde zich, en schoon zy zich goed en wel warmde, bleef zy immer in al hare leden trillen; zy had niet enkel koude, zy had de koorts, zy had eene hevige koorts..... maer zy had een goed werk verrigt!.... Een afgod, een heidene had haer verleid, haer verlaten, haer verstooten, maer, al was zy slechts eene bedelaresse, zoo als ik, zy had zich weten te wreken, zy had den vermaledyden met een mes den strot afgesneden.... en na dit groote werk, was zy ten mynent ingevlugt.... en zoo had zy eene hevige koorts.... 's Anderdaegs kwamen de geregtsdienaren uwe moeder aenhouden; ik hield u by my. Uwe moeder troostte ik, haer zeggende: Gy hebt eene goede daed verrigt, de wereld van een ketter verlost, ga.... Zy ging.... men heeft haer in de gevangenis gebragt en zy is daer gestorven! -Verstaet gy nu, Tone, ik had aen uwe moeder beloofd voor u te zullen zorgen; zy was, schoon nog jong, een goed christen vrouwmensch, de Hemel zy haer thans genadig!.... en ik wil myn woord houden, ik wil voor u zorgen....
Begrypt gy, Tone, jongen, vroeg de oude ten slotte haers verhaels en zy gaf hem, ten teeken van toegenegenheid, eenen klop op den schouder.
De ziellooze jongman, die de ontaerde bedelares aenhoorde, vernam de schande zyner geboorte, de yslyke misdaed zyner moeder, zonder het minste gevoel van menschelyke waerdigheid! Was hy de vrucht eener eerlyke echtverbintenis of een bastaerd, dit was hem gelyk; waren zyne ouders deugdlievende menschen of ellendige misdaders geweest, zulks kon hem weinig schelen!.....
Een ongeoefend hart, waerin de ondeugd, als eene weelige plant, vry hare wortelen mag schiet, bedekten zich met eene korst die alle gevoel ontoeganglyk maekt,
Auteursrechtvrij