veel mogelyk overschaduwen, is de pligt van elk braef man. De mensch is zwak; er hoeft hem gedurigen onderstand, en dan nog valt hy dikwerf; immers, wie is er nooit gevallen?... Hy werpe den eersten steen, zeide de Heiland, hy, die niet gezondigd heeft!... Doch troostend is de waerheid dat hy, die valt en opstaet, krachtiger dan anderen zich verheft, en in het vervolg den stormen weêrstand weet te bieden!... Hy, vervolgde de spreker, Johan aenduidende, kan zulks beter dan iemand getuigen; de beproeving reinigt het hart en maekt de ziel koen. Hy redde my het leven en verzweeg my zynen naem by zyne schoone daed! Hy stelde zich zelf in gevaer te verdrinken om een ander te redden, en beweerde niets meer dan zyne pligt gedaen te hebben! Hy redde eene vrouw met haren zuigeling aen de borst uit de alles verslindende vlammen, en hy sloop weg om de bedankingen, om de bewondering der menschen te ontgaen! Hy vond eenen schat, en zonder zich om derzelver waerde te bekommeren, schonk hy hem terug en wou zelfs geene belooning ontvangen! Sinds verscheidene jaren spaert hy van zyn gering werkmansloon om eene arme weduwe en hare kinderen den kost te verschaffen! Rein is het hart dat zulke gevoelens bevat! Koen is de ziel die zulke krachten bezit!....
Op dit oogenblik zat Maria in dankzeggingen voor haer Christusbeeld neêrgeknield; hare kindertjens baden met haer, terwyl zy dezelve aen hare borst drukte.
Zy ook had Johans geluk vernomen! en zy dankte God dat dan eindelyk hare bede verhoord was.
Want zy had, ja, zy had menigmael voor hem, dien zy eens zoo opregt beminde, vuriglyk gebeden!
En nu, nu was hare bede verhoord!....
Zy ook smaekte een geluk, dat haer tot dan toe onbekend gebleven was!