De spellingsoorlog

[p. 19]

aant.

III.

Een gryze schoolmonarch, met nog ontvonkeld oog,

Met opgeheven kruin, die voor geen jaren boog,
Verwacht zyn spreekbeurt, en heeft eindlyk 't woord bekomen:
‘Geen vrede met dit ras, dat steeds wat nieuws durft droomen!
Verzaekte men, helaes, aen allerhande vreugd,
Besteedde men, als slaef, de bloem van zyne jeugd,
Om wat men onderwees sinds onoptelbre jaren
Te ontleeren? zullen wy, met zilverblanke hairen,
Ter bank herklautren, waer men 't A B C ons wyz',
Ligt met een kruisken voor!... O Hemel, werd ik grys
Om dit nog te onderstaen?... zy Bormans een nieuw Solon
Der nieuwe Spelling, hy die mooglyk 't hypocolon
Van 't duplex punctum, trots zyn Grieksch, niet onderscheidt,
(Men weet, de hoogeschool tart schoolsche puntigheid)
Hy bukk' voor hem, die wil; ik, niet: veeleer gestorven!’
Een zacht gemompel meldt, dat hy heeft gunst verworven.