Gheestelycke dichten (1622)

Gheestelycke dichten

(1622)–Willem van der Elst– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


XXIII. ghedicht. Tot den Godvrvchtigen mensch. HEt gene dat den mens vereert, en maect verheven, Soo hier, soo naermaels oock, is een Godvruchtigh leven. 't Is toch verloren moeyt', te soecken elders vreught, Als, in een goet geloof, en oeffeningh der deught. Die elders in sijn hert soect blij'lijck te vermaken, En kan met vollen troost ten eynde niet geraken. Sijn' blijschap sal op 't lest veranderen in druck: En, dat eerst voordeel scheen, sal werden ongeluck. De deught alleen 't gemoet verheught, en geeft de menschen Den grooten vloet van vreught die sy met herten wenschen. En, boven dat s' oock fray het lichaem queect en toeft, De siel besorght voor 't meest van al dat haer behoeft. Sy maect den mens by Godt, en by den mens gepresen: Alomme waer hy komt, seer aengenaem te wesen: Want niet en werdt van elck soo lief getal bemint, Als, 't gene dat den mens aen Godt heel vaste bint. Dit doet de deught alleen. Gemackelijck om dragen: Waer in den grooten Godt neemt alle sijn behagen: En hier den krancken mens door haer gaet sterck en vast, Noch immermeer en werdt met aerbeydt overlast.
[pagina 92]
Dus hebben oock van oudts om dese gaef gebeden, All' die den rechten wegh van joncks zijn ingetreden: En neerstelijck besorght plucken dese vrucht, Die hier de siel bevrijdt van druck en ongenucht. Want een rechtveerdigh mens sal als den palmboom groeyen, Die 'swinters evenwel als somers schoon sal bloeyen: En als de Ceder, soo sal hy sijn heyligh saet Vermenighvuldigen tot in den lesten graet. Gheluckigh is hy dan tot inder eeuwigheden, Die hem hier in de deught, en alle goede seden Versekert na sijn best: want Godt met stercken bant Waer hy hem keert oft wendt, houdt vast aen elcken kant: Op dat hy nimmermeer de waerheyt af sou wijcken, Gelijck de boose doen, die heel en al beswijcken. Al sterft den goeden toch lichamelijck de doot, Sijn' siele leeft in rust' hier boven in Gods schoot. Den quaden volght groot quaet: het welck hy sal beërven Wanneer hy onversiens eens sal in sonden sterven: Ga naar margenoot+Maer die in sijnen tijt in Godes vreese leeft, Als sijnen sterf-dagh komt, dan groote blijschap heeft. Gods vrienden zijn alsoo tot saligheyt gekommen, En, op den hooghsten trap van vreught en eer geklommen. Sy hebben door wel-doen, en door Godvruchtigh werck, Hen selven hoogh geset by Godt in 's hemels perck. Telt eens van Abel af tot soo veel alsmer weten Ga naar margenoot+Die in des Heeren huys nu aen sijn' tafel eten De goddelijcke spijs; wy sullen vinden waer, Dat sy al door wel-doen gekommen zijn tot daer. Ga naar margenoot+Den eenen heeft sijn bloet gestort en uytgegoten Wt liefde, voor 't geloof: den and'ren onverdroten Geoeffent heeft de deught met hayren oudt en grijs: Elck, om te trecken af, den op-gehanghen prijs. Laet oock dan 't selve doen: en neerstelijck ons setten Wt liefde te voldoen Gods raeden ende wetten: En 't gene dat ons heeft in and're goet gedocht, Besorgen dat dat zy door ons in tijts volbrocht. Laet ons den grooten Godt by dagen, en by nachten, Op-dragen eer, en lof, met heylige gedachten Wt onser herten gront: op dat wy niet in schijn, Maer inder waerheyt meest rechtveerdigh mogen zijn.	margenoot+ Prov. 4. margenoot+ Luc 22. margenoot+ Hebr. 11.

Vorige Volgende