De werksters van halfvijf en andere gelijkenissen

[p. 72]

Het cadeau

Er was eens een jongen die van zijn oom een prachtige elektrische trein kreeg, maar het was zo'n dure trein, dat die jongen dacht: ‘Als er iets kapot gaat, dan zal je zien, dan is mijn oom boos. Nee, ik speel er lekker niet mee, dan kan hij mij niets maken’.

En hij zette de doos keurig op de schoorsteen en liet het zo.

Maar toen zijn oom later langs kwam en die doos zo zag staan was dat niet leuk voor hem. Hij had niet iets willen geven waar je niets mee doet. Hij zei: ‘Wat is dat nou? Speel je er niet mee, moet ik hem soms

[p. 73]

meenemen om hem aan een andere jongen te geven, die wel met treinen speelt?’.

Als je wat krijgt moet je er ook iets mee doen. Zo is het met de verhalen uit de bijbel: als je er niets meedoet is er niets aan.

‘Want het is als met een mens’, vertelt Jezus, die een reis ging maken buiten het land. Die riep zijn drie knechten bij elkaar en zei tegen ze:

‘Ik heb genoeg geld bij me voor onderweg en de rest van het geld zou al die tijd dat ik weg ben maar ongebruikt liggen dus dacht ik zo: ik geef het maar aan jullie, doe ermee wat je zelf het beste lijkt’. En voor die knechten goed wisten wat er aan de hand was stonden ze daar ieder met een zak vol geld.

[p. 74]

[p. 75]

De eerste die het langst in dienst was, had 5000 gulden gekregen, de tweede 2000 gulden, de derde 1000 gulden.

De eerste knecht kocht een pot verf, een kwast en een bestelauto. Hij knapte die auto op en verfde er met rood zijn letters op. Toen kocht hij een heleboel scheermesjes, scheerkwasten en scheerzeep bij de fabriek waar hij het goedkoper kreeg. Daarmee reed hij in zijn auto naar alle kappers in het hele land en hij verkocht die mesjes en die scheerzeep aan de kappers met winst. Van wat hij verdiende kocht hij weer mesjes en scheerzeep en zo verder. Tenslotte had hij van zijn 5000 gulden 10.000 gulden gemaakt

[p. 76]

De tweede met 2000 gulden kon goed koken en bakken en hij kocht pannen en olie en aardappelen en een wagentje. Hij begon met een patates frites kraampje; de mensen vonden zijn patates lekker en hij ging later ook kroketten, worstjes en broodjes verkopen.

Toen hij na lang hard werken alles eens ging natellen had hij al 4000 gulden van zijn 2000 gemaakt, merkte hij.

[p. 77]

[p. 78]

[p. 79]

En de derde, die met 1000 gulden, die deed niks. Hij had maar 1000 gulden. Hij was zo'n soort man die je wel eens vaker ziet, iemand die altijd in zichzelf loopt te schelden: ‘'t Is toch allemaal niks gedaan, 't is toch allemaal waardeloos’.

Zo liep hij ook altijd te mopperen: ‘Mooie boel is dat, krijg je geld van mijnheer maar ik weet precies hoe rijke mijnheren zijn, mij hoef je niets te vertellen. Ze weten je altijd te vinden: Als je eens iets verkeerds doet, ben je erbij. Nee, het is allemaal niks gedaan, ik doe liever niets dan dat ik iets verkeerd doe. Dat geld van mijnheer daar blijf ik mooi af, dan kan niemand ooit van mij zeggen dat ik geen eerbied heb voor de spullen van mijnheer’.

En hij stopte het geld goed weg. Zo'n mannetje was dat. Toen ging de deur open en mijnheer kwam thuis. Hij vroeg aan de eerste die thuis kwam: ‘En hoe is het gegaan?’ En die eerste knecht zei: ‘Komt u maar mee naar buiten’. En hij liet trots zijn auto zien met zijn letters erop en alle scheermesjes en scheerkwasten erin.

En mijnheer zei: ‘Ik geloofde wel dat je dit zou kunnen, als je met zo weinig geld al zo goed kan omgaan kan ik je ook wel eens meer toevertrouwen maar eerst gaan we feestvieren’.

Toen kwam de tweede eraan met zijn friteskraampje. Lachend zei hij tegen mijnheer: ‘Wilt u wat van mij gebruiken?’

Hij liet mijnheer proeven wat hij maakte en hij liet hem het geldlaatje zien met al het geld wat hij verdiend had.

En mijnheer zei: ‘Goed zo, als je met zo weinig geld al zo goed kan omgaan kan ik je ook nog weleens wat meer toevertrouwen, maar eerst gaan we feestvieren’.

[p. 80]

Tenslotte kwam de derde eraan met het kistje geld bij zich.

‘Kijk maar’, zei hij, ‘ik heb uw geld nog steeds, ik ben er niet aangekomen. Want ik weet precies hoe dat gaat, als u mij geld geeft is dat zeker omdat u aan mij wil terugverdienen. U wou zeker mooi de winst opstrijken, nou ik was bang dat ik het zou verliezen ik heb het bewaard, hier hebt u het terug’.

‘Wat is dat nou?’ riep die mijnheer die langzamerhand boos begon te worden.

‘Wie heeft dat gezegd dat ik ijskoud weer met winst en al afpak wat ik gegeven heb? Geloof je dat ik zo'n strenge heer ben? Geloof je dat werkelijk, zodat je niet eens durft te gebruiken wat ik gegeven heb! Nou, als je het niet wilt hebben geef dan maar hier, die twee anderen weten er beter raad mee’.

[p. 81]