Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan FruytiersHet XXX. Liedeken vvt het selfde capittel, op de vvijse, Hoe seer zalich is den man oft.
NIet veel met eenen sot en spreect// noch veel met +
hem ooc om en gaet// }
Van hem v seluen hier versteect// soo deelt ghy +
niet van sijnder daet// } syn dreck besmet, sy is seer quaet//
wijct slechs van hem vroech en laet// so hout gy vrede vast// wt
noot ghy vliet// ghy en cont niet// in sijnder sotheyts last.
Wat is doch swaerder hier dan loot?
Lootheet de sot al waer hy out,
| |
[p. 88] | |
Het is oock lichter (dunckt my bloot)
Te draghen ijser, sant, oft sout,
Dan eenen sot moetwillich stout,
+ [Die hier boose seden hout]
En onuerstandich blijft,
[Al dat ghy maeckt// hy altije laeckt,
Selfs hy niet goets bedrijft.]
+ Ghelijck een huys in een gheuoecht
+ Hier niet en vast deur stercken wint,
Is een wijs hert t'welck hem ghenoecht,
En dat sijn saeck ghewisse vint,
Gheen vreese soo vast en en bint,
Dat t'verschricken soo begint,
+ [En hier na menschen vliet,
Want het staet seer// al op den Heer
+ Die tbinnenste doorsiet.]
Ghelijck aen eenen slechten want
Schoon plaeseringh niet vast en cleeft,
Daer hier den reghen met stuyfsant
Deur wint sijn vlaghen ouer gheeft,
Oft als een tuyn die staet en beeft
+ Op een berch en cleijn macht heeft,
Als hem de wint verschrickt,
Soo is tsots hert// alst heel boos wert,
T'neemt veel voor onuerschrickt.
|
