Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers[p. 89] | |
 wel gheluct// en t'herte t'welck veel in hem sluyt//
wort getreft soo salmen mercken// wat daer in v'borgen was// +
is hy vrient om vrientschaps wercken// quaemt hy nimmermeer t'onpas.
Worpt ghy met eenen steen terstont,
Tgheuoghelt ghy daer deur veriaecht,
Soo doet ghy oock den vrient goetront
Die ghy schent, en deur schande plaecht, +
Al toocht ghy teghen hem wapen,
Tlasteren is booser feyt,
D'eerste wert noch vrient voor slapen,
Dander dat baert nijdicheyt.
Want veel hem hier versoenen laet,
Maer versmaetheyt schimp en spijt, +
Verachtinghe van man en staet,
En t'verholentheyts verspreyden
Wordt versoent niet lichtelijck,
Sulcke stucken vrientschap scheyden, +
Wacht v en leeft stichtelijck.
Hou v ghetrou by uwen vrient,
Het sy in aermoet oft verdriet, +
Op dat ghy als tgheluck hem dient
Met hem verblijt, en dat gheniet,
Roock gaet op eer t'vier sal branden,
Diesghelijcx den laster doet, +
Want ontdect ghy uws vrients schanden,
Daer na volght stortingh van bloet.
Siet dat ghy v oock niet en schaemt
Dat ghy ws vrients beschermer sijt, +
Oock gheensins wel en betaemt
| |
[p. 90] | |
Dat ghy v voor hem hier vermijt,
Sietmen v quaet ouercomen,
Soo sal dan die gheen diet hoort
Hem hier hoeden, tsal hem vromen,
[Dan blijft ghy doch onghestoort.]
+ O dat ick cost voor mijnen mont
Hier hanghen een seer stercke slot,
Een seghel op des Heeren gront
Op dat ick hiele Godts ghebot,
Soo dat ick hier niet en quame
Deur mijn tonghe inden val,
En dat ick bleef aenghename
[Hem die is en wesen sal.]
|
|
