Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers[p. 159] | |
 ren hout v daer aene.
Wast op ghelijck de roose
Aen twaters cant, schuut godtloose,
Wilt soeter rueck van v gheuen
Als wieroeck, (vliet het boose)
Bloeyt als een lelie verheuen.
Singht loflijck en looft den Heere, +
Looft alle sijn wercken seere,
Prijst heerlijck sijnen name,
Danct hem en singht tot sijnder eere
En seght met my seer lofsame: +
Alle de wonderbaer wercken
Des Heeren, alsmen mach mercken, +
Sijn goet: en wat hy heeft gheboden +
Gheschiede door sijn stercken, +
[Hy is een Godt alder goden.] +
Men behoeft hier niet te vraghen
Wat hulpe coemt onsen daghen?
Tsal comen t'sijnder uren,
Ghelijck sy eertijts saghen +
Het water slaen als muren.
Dat sijn beuel laet beproeuen +
Daer salmen gheen clacht behoeuen,
Tis al seer liefelijcke
Al can sijn hulp toeuen,
Sy is gherieffelijcke.
V werck daer de mensch na mach pooghen +
Is altemael voor sijnen ooghen, +
Voor hem is niet verborghen, +
[Hy iaeght, en can verhooghen, +
Laet hem voor v hier sorghen.]+
| |
[p. 160] | |
Hy siet hier alle dinck inne
+ Al van des werelts beghinne
Tot aen des werelts ende,
En voor sijnen sinne
Is niet nieus, want hijt al kende.
Men behoeft niet te vermonden
Waer toe wort dit ghevonden,
Want Godt schiept altemale,
Elck dient tot sijnen stonden,
Looft hem met soeter tale.
+ Sijn seghen sietmen hier gloeyen
Ghelijck het water can spoeyen,
En verdruct die aerde
Ghelijck des sondtvloets vloeyen,
Sijn werck is hooch van waerde.
+ Waerom soo treft sijnen toren
Ghelijck door droocht t'lant blijft verlooren,
+ Sy doen is recht by den heylighen,
Godtloose can hy versmooren
En den sijnen den wech veylighen.
|
